Op zaterdagmiddag 18 mei 2013, om vijf over een, werd in Papendrecht (ZH) het startschot gelost van de 15 km wedstrijd van de 31ste Nationale Lenteloop. Ik was daar aanwezig om er een tijd van 75 minuten of sneller neer te zetten en die missie is meer dan geslaagd.
Het was mij nog niet duidelijk of ik voldoende hersteld was van de wedstrijd van Hemelvaartsdag, welke extreem zwaar aanvoelde. Vandaar dat ik conservatief startte met de Garmin Virtual Partner op 5:00 min/km. Het parcours was volgens de organisatie gecertificeerd en de kilometerpunten stonden allemaal aangegeven. Vanwege mijn ervaring in de Haagse Beemden loop dit jaar en wat ik gelezen had op DC Rainmaker, The Art of Pacing with a Garmin, besloot ik daarom om de Autolap functie uit te zetten en handmatig op het Lap-knopje te drukken.
Om de een of andere reden was de GPS afstand tussen de start en het 1 km punt aanzienlijk langer (zo’n 130 meter). Dat betekende dus dat ik zo’n 150 m moest gaan voorlopen op het schema van de Virtual Partner, als compensatie. Achteraf denk ik dat er een fout is gemaakt met het neerzetten van de kilometerpunten en dat alleen de afstand per 5 km correct was (met een klok erbij geplaatst). Maar ja, dat wist ik toen niet.
Ik vond mijn plekje bij een loopster die blijkbaar ook voor een 75 minuten eindtijd ging en het kostte me totaal geen moeite om haar bij te houden. Aangezien dat gevoel kilometers aanhield, besloot ik van haar los te lopen en mijn Virtual Partner alleen als een ruwe indicatie te gebruiken. Het plan was om tot de 10 km minstens op 5:00 min/km te blijven lopen.
Op een gegeven moment kwam ik een grote groep lopers tegen, die gaandeweg steeds groter werd. Het was een groep van de organiserende vereniging Passaat die voor 75 minuten ging. Ze hadden blijkbaar wat in te halen, of zoiets, want hun tempo lag gemiddeld op 4:54 min/km (zo zei een van hen). Het stuk langs het water besloot ik bij hen te blijven. Dat scheelt altijd wel een beetje denkwerk als je in zo’n groepje loopt.
Echter, het parcours kennende, toen we het water verlieten en een paar nauwe straatjes met stoepjes in zouden gaan, ben ik maar van ze weggelopen. Het zou wel erg dringen worden en opletten om niet te struikelen (dat was al zo bij het lopen langs het water, waar ik telkens bijna tegen de een of ander stootte). Dat was na het 8 km punt. Vanaf daar ging ik zo’n 10 s/km sneller lopen, op 4:45 min/km. Ik heb geen idee of het groepje als geheel de 75 minuten gehaald heeft. Ik vermoed van niet, omdat men het erover had om vanaf de 10 km “op eigen tempo” te gaan lopen. Als de samenwerking stopt, stopt vaak ook de ambitie bij velen om het tempo vol te houden, laat staan om sneller te gaan lopen.
Na het 10 km punt ging het nog redelijk makkelijk, zodat ik het tempo nog verder kon opvoeren. Vanwege klimmetjes lukte het nog niet echt op de 11de kilometer, maar na het passeren van het 11 km punt ging het 10 s/km sneller dan tussen de 8 en 10 km, naar de 4:35 min/km. Nu werd het ineens wel zwaar om te lopen. Ik voelde de kracht langzaam weg zieden uit mijn benen. Zou ik nu wat gas terugnemen, of doorzetten? Doorzetten!
Met de stijfheid toenemend, moest ik nu mijn reserves beginnen aan te spreken. Dit zou een zware wedstrijd worden. Ik heb aardig wat mensen voorbij gelopen op dat stuk. Ik vermoed dat ze hun wedstrijd beter hadden ingedeeld dan ik, maar wel op hun maximale tempo zaten, want ik werd door niemand die ik inhaalde achterna gezeten, noch haakte er iemand aan.
Het was erg ongemakkelijk lopen nu, maar het einde was in zicht. De laatste kilometer ging in 4:22 min/km, wat ik twee weken geleden (met 300 m rust als herstel) nog niet eens in de training kon halen. En alhoewel het best pijn deed toen ik het deed, spoorde een toeschouwer me aan om iemand die 30 m voor me liep op de laatste 100 m alsnog in te halen. Een eindspurt van 2:53 min/km kon er nog wel van af en ik schoot hem voorbij (wat hem achteraf verbaasde).
Na de finish kwam de verlossing. Wat voelde ik me ineens moe!
- 18 mei 2013, Nationale Lenteloop
- 15 km in 1u:12m:02s (4:48 min/s)
- 5 km in 25m:17s (5:03 min/km)
- 5:38, 4:50, 4:56, 5:00, 4:53 min/km
- 5 km in 24m:02s (4:48 min/km)
- 4:54, 4:49, 4:59, 4:44, 4:45 min/km
- 5 km in 22m:45s (4:33 min/km)
- 4:42, 4:33, 4:33, 4:35, 4:22 min/km
Deze keer heb ik niet gedronken onderweg en alleen een slok water gedronken voor de start. Ik had mijn eigen op maat gesneden spons, het water van de twee waterposten, via bekers en sponzen. De bekers gingen op mijn spons (en een beetje dat over was over mijn hoofd) en de aangeboden spons werd leeg gedrukt op mijn haar. Zonder dat had ik in de laatste 4 km niet zo snel kunnen lopen.
Aanstaande maandag loop ik een tien kilometer, maar daar zal ik helaas nog niet voldoende hersteld zijn om een tijd onder de 46 minuten neer te zetten. Op basis van de laatste 10 km (46m:47s) van vandaag weet ik dat ik dat zou moeten kunnen. Ik ga maar weg op 48 minuten en zie wel hoe de benen zich gedragen. Als het niks wordt, is er altijd nog Rondje Rijen op 1 juni van dit jaar.
Bedankt voor het lezen en loop ze!
Met dank aan Michiel voor de correctie. Hemelvaartsdag komt toch echt voor Tweede Pinksterdag.
Ik had mezelf twee nieuwe opdrachten gegeven. Ten eerste had ik van tevoren geen liter water gedronken, zoals ik tot nu toe altijd deed, en gebruikte een spons om de huid vochtig te houden, zodat ik minder hoefde te transpireren. Ten tweede ging ik weg op een eindtijd van 1 uur en 14 minuten, met de Garmin Virtual Partner als mijn “haas”.
