Ruim een week geleden kreeg ik een tweede blessure naast mijn enkelblessure, een acuut scheurtje in de kuitspier. Het ging niet eens heel hard (5:15 min/km), maar als de belastbaarheid van het lichaam overschreden is, is er voor dat lichaam weinig nodig om in elkaar te zakken als een plumpudding.
Les geleerd. Na een te zware marathon is het beter om gewoon drie weken niet hard te lopen, noch het hardlopen te vervangen door een andere sport. De conditie is na zo’n gedwongen rustperiode volledig weg en kilo’s komen eraan zonder veel moeite. Verder is het blijkbaar beter om eerst op kortere afstanden in staat te zijn om een bepaald niveau te halen en pas daarna op de langere afstand (lees: marathon) een poging te wagen.
Na een week rust ben ik op de laatste dag van juni begonnen met touwtje springen en heel voorzichtig dribbelen (voeten nauwelijks van de grond; meer slenteren dus). Vrijdag en zaterdag kon ik twee series van 250 keer touwtje springen afwisselen met 10 à 15 minuten wandelen en slenteren. Na een verdiende rustdag op zondag (supercompensatie) kon ik dit ’s-maandags verdubbelen zonder pijn in de kuit te krijgen (daarvoor moest ik telkens stoppen vanwege een extreem stijve kuit). Verder kon ik hardlopen (13 km/u) in plaats van slenteren (9,6 km/u).
Ik heb geen idee hoe lang dit nog gaat duren. Daarom kan ik geen plan maken wanneer ik weer aan wedstrijden kan deelnemen. De Eindhoven Marathon lijkt op dit moment te hoog gegrepen. Later in het jaar een marathon lopen is niet zinvol, omdat mijn belastbaarheid in de donkere dagen meestal behoorlijk afneemt (ik vermoed dat er een verband is).
Een idee zou kunnen zijn om de rest van deze maand te gebruiken om helemaal te herstellen, m.a.w., minimaal hard te lopen. Wel kan ik gaan werken aan mijn conditie, lenigheid en kracht, zodat ik volgende maand wellicht kan gaan opbouwen naar bijv. wedstrijdsnelheid op de 10 km afstand.
Heel veel wedstrijden zullen er waarschijnlijk niet van komen dit jaar. Eigenlijk is dat wel logisch. In de afgelopen jaren is het inschrijfgeld behoorlijk gestegen, gedreven door de populariteit van de hardloopsport. Echter, mijn inkomen heeft daar geen pas mee gehouden, wat er toe leidde dat ik begin dit jaar een negatief saldo op mijn bankrekening had staan en geen spaartegoed (effectief was ik bankroet).
Het lijkt wel of hardlopen van een volkssport verworden is tot een sport van de middenklasse. In elk geval kun je voor onder de 5 euro bijna niet meer deelnemen aan wedstrijden. Zelfs voor clubactiviteiten (die vroeger gratis waren) moet je tegenwoordig 10 euro bijdragen, wat gezien wordt als een “bescheiden bijdrage”. Dan maar geen clubactiviteiten, want voor mij is 10 euro een behoorlijk bedrag.
Bedankt voor het lezen en loop ze!