De Lelieloop in Etten-Leur staat vele jaren als vaste prik op de hardloopkalender van West-Brabantse hardlopers. Het maakt geen onderdeel uit van een loopcircuit of zo, maar het is gewoon een leuke wedstrijd, kleinschalig, zonder pretenties, puur voor het hardlopen. Ik had me ingeschreven voor de 10 km, maar had geen bijzondere verwachtingen. Sterker nog, ik zou vandaag niet het achterste van mijn tong laten zien, zodat ik verder kon herstellen van de halve marathon in Leiden, acht dagen eerder, op zondag 17 mei 2015.
De wedstrijd bestaat uit meerdere ronden van 2,5 km over fietspad en straatklinker. Het was best benauwd en er stond een licht windje. Er was tegenwind op het fietspad en wind van achteren op de straatklinkers. Helemaal niet verkeerd dus.
Na een uitstel van 2 minuten gingen we van start op een 3-2-1-start! van de microfonist. Er was blijkbaar iets mis met de tijdregistratie en een werkend startpistool was niet aanwezig. De eerste kilometer hield ik me bewust in; ik moest er immers nog negen afleggen. Na het keren (net na het 1-km punt) ging het met wind achter al iets sneller. Ik bleef achter een vrouw lopen die wel van mijn niveau leek. Het tempo bleef lekker hard.
Bij de eerste doorkomst stond mijn trainer, Rini Marijnissen, die me aanmaande om aansluiting te zoeken bij het groepje waarvan ik los liep. Na pakweg 400 m had ik ze ingehaald en liet ze ver achter me. Het tweede rondje ging dus een stuk sneller. Toch beheerste ik me, zodat ik nog wat overhield voor het zware gedeelte (tussen 6 en 7 km).
Bij de tweede doorkomst zag mijn trainer tot zijn genoegen dat ik versneld had en spoorde me aan om zo door te gaan. Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Gelukkig kon ik het tempo redelijk vasthouden en zelfs nog wat verhogen.
Bij de derde doorkomst kreeg ik de opdracht om “er over” te gaan, wat ik ook probeerde. Helaas liet degene die voor me liep zich niet zo makkelijk verschalken en kon me in de laatste 500 m nog voorbij lopen. De laatste ronde voelde duidelijk heel zwaar. Ik had geen puf over voor een eindsprint. Het was wel goed zo.
Ik kwam ruim binnen de 47 minuten binnen. Nu is dat geen schokkende tijd voor mijn doen, maar joggen was het bepaald ook niet. Ik was er best tevreden mee. Geen jaar-beste tijd, maar wel iets van vormbehoud getoond.
Ondanks de onwillige teen kon ik goed vrijuit lopen. De steun van het gelkussentje heeft goed geholpen.
Hier zijn de statistieken zoals mijn horloge die opgemeten heeft. Ik liep zelf met het gemiddelde tempo als enig dataveld, zodat ik in de buurt bleef van mijn tempo in de Nationale Lenteloop. De GPS afstand was daar zo’n 200 m korter, wat dat ook moge betekenen. GPS is zo onbetrouwbaar als er veel bochten in het parcours zitten.
- wedstrijd: 10 km in 46m:43s (4:40 min/km), 154 bpm (66% WHR), 190 st/min
- tempo's per GPS km: 4:40, 4:34, 4:32, 4:36, 4:38 min/km 4:41, 4:36, 4:34, 4:31, 4:31 min/km 0,21 km in 50s (4:05 min/km)
- Garmin Connect
Bedankt voor het lezen en loop ze!