Loopgenot

Gisteravond was er een open training/prestatieloop/uitdaging van Spado (waarvan ik lid ben). Na een warming-up werd er op de weg heen en weer gelopen. De bedoeling was om een half uur heen te lopen in een vast tempo en na een korte pauze (2 minuten) in hetzelfde tempo terug te lopen, ook in een half uur. Naderhand zou er een lezing zijn in het clubhuis in het kader van de marathonvoorbereiding voor Rotterdam, waar op zondag 14 april een marathon gelopen zal worden.

De normale clubtraining op dinsdag was komen te vervallen en vervangen door dit evenement. Er werd met hazen gelopen in tempo’s tussen 3:30 (één loper) en 7:00 min/km. Ik koos voor 6:00 min/km, omdat ik nog een 10 km wedstrijd in de benen had, anders had ik de 5:30 min/km groep gekozen.

De warming-up vooraf liep ik mee met een aantal van de snellere mensen van mijn loopgroep. Na 2 km “inlopen” op 5:15 min/km, pauzeerde ik even, om aan te sluiten bij een groep die 6:30 min/km liep. Hierna liepen we rustig naar de start, om een aantal oefeningen te doen en voor instructie over de afspraken voor de loop heen en weer.

warming-up

km 1

5m:16s

km 2

5m:15s

km 3

6m:36s

km 4

6m:28s

totaal

4,31 km in 26m:08s (6:04 min/km)

De loop ging redelijk constant. Het tempo lag iets te hoog, zowel heen en terug. Het is moeilijk om vlak te lopen als er verval zit in het parcours. Wat tegenviel was de twee minuten wandelpauze. Het was namelijk maar een paar graden boven het vriespunt en er stond een stevige bries, waardoor je flink kon afkoelen. De weg terug ging hetzelfde, maar voelde zwaarder aan, vanwege de te lange pauze en het afkoelen van de spieren.

heen-en-weer loop

km 1

5:51

km 2

5:54

km 3

5:50

km 4

5:53

km 5

5:57

110 m

0:37

pauze (1' heen, 1' terug wandelen)

160 m in 1m:58s (12:39 min/km)

km 5

5:53

km 4

5:55

km 3

5:55

km 2

5:55

km 1

5:52

110 m

0:38

totaal

10,38 km in 1u:02m:05s (5:59 min/km)

Eenmaal terug op de atletiekbaan voelde ik dat ik dorst had en dat ik veel gedaan had. Ik had voor het vertrek naar de start eigenlijk nog even wat moeten drinken (een paar slokken water).

Voor een paar mensen was het te zwaar geweest en die zaten er helemaal door, maar de meesten waren zo slim geweest om een tempo te kiezen dat ruim boven hun 10 km tempo lag, incluis mijzelf.

Bedankt voor het lezen. Ga je vandaag nog op pad om hard te lopen, dan zou ik willen zeggen: “loop ze!”

Korte versie: tijd verbeterd, maar niet zoveel als gehoopt vooraf.

Lange versie.

Als je kijkt naar de tijden die ik geklokt heb, dan kun je zien dat ik redelijk constant gelopen heb. Echter, de twee rondjes gingen over landelijke weggetjes, klinkers, straffe wind. De koude wind striemde op mijn benen. Dat ik desondanks het tempo kon vasthouden getuigt ervan dat ik op de goede weg ben.

4:57 | 4:58 | 5:00 | 5:05 | 4:55 4:53 | 5:05 | 5:16 | 5:17 | 4:47

1e 5 km in 24:55 2e 5 km in 25:17

Natuurlijk is de snelheid er nog niet. Mijn zelf geklokte nettotijd over 10 km was 50m:16s (5:01 min/km). Desondanks ben ik redelijk tevreden, gezien de omstandigheden.

De 49 minuten is bij lange na niet gehaald. Dat betekent een uitdaging voor aanstaande zondag in Halsteren.

Bedankt voor het lezen en loop ze!

Morgen, Tweede Paasdag, is het zover, mijn eerste echte wedstrijd over 10 km van 2013. Ja, de Kievitloop was ook 10 km, maar dat is dus geen wedstrijd, maar een trimloop. Niet dat er zoveel verschil is, want op de Kievitloop was ook muziek en zo, plus een kleine 200 lopers.

Gisteren en vandaag heb ik toch maar getraind. Oorspronkelijk zou ik vandaag een rustdag houden, maar rust roest, zogezegd, dus dat deed ik dus maar niet. De wedstrijd wordt onderdeel van mijn training, niet apart van mijn training. Dit houdt de spanning een beetje beheersbaar voor mij. Massale evenementen zijn niet echt mijn ding. En voor mij is alles wat meer dan 10 mensen betreft massaal.

Zaterdag liep ik een half uur met de marathongroep voor Rotterdam mee. De “trainer” (het is geen officiële training en iedereen mag meedoen, lid of geen lid van Spado) heeft nog wat last van zijn hart en kon in het begin geen tempo maken (6:45 min/km). Na ruim 28 minuten liep ik met een kleine omweg dezelfde route terug in omgekeerde richting in een flink hoger tempo (5:38 min/km), in een poging om boven de 10 km in het uur uit te komen. Helaas lukte dat net niet.

30-03

9,82 km in 1u:00m:03s (6:07 min/km)

De hartslagmeting is onbetrouwbaar. Ik krijg rare waarden als ik terug kijkt naar mijn gegevens achteraf. Ik had vandaag de hartslagmeter opnieuw gekoppeld met het sporthorloge, maar het maakte niks uit. Ik denk dat de band stuk is. Om kosten te sparen, zal ik voorlopig zonder hartslagband lopen. Ik doe er voorlopig toch niks mee onder het lopen.

Verder kwam ik er achter dat het momentane tempo ook niet zo betrouwbaar is in de bossen. Bij een constant tempo in een rechte lijn kan die zo variëren tussen de 5:05 en 6:35 min/km. Op de weg, met zicht op de lucht, gaat het stukken beter. Ik stel daarom een auto-ronde per km in, plus het tempo per ronde, in plaats van het momentane tempo.

De verstreken tijd is precies dat, de tijd die verstreken is, of je nu de registratie pauzeert of niet. Die vervangen we dus door de tijd in veld 4 (gecombineerd met een weergave van de afstand).

Verder wil ik morgen uittesten of ik onder het lopen van de Kidney Run aan alle vier de velden kan laten aanstaan, met in veld 1 de tijd van de dag, veld 2 de rondetijd, veld 3 het rondetempo en veld 4 een combinatie van afstand en tijd.

Rest me nog de beschrijving van de training die ik vandaag heb gedaan, een rondje van 10 km door het bos met de loopgroep van Spado. Ik liep een stuk in voordat ik bij het startpunt arriveerde, omdat ik vreesde dat de loper met hartproblemen het tempo zou bepalen en ik veel te langzaam zou lopen. Hij was er niet vandaag. We waren met zijn vieren.

Ondanks dat we een “gewoon” tempo (6:00 min/km) konden lopen, liep ik toch stukjes apart (en extra), omdat ik de bui al zag hangen toen we na 1 km gingen wandelen na een pittig starttempo (5:45 min/km). Dit zou lanterfanten worden. Een van de lopers had namelijk gisteren wel de volle 1,5 uur met de marathongroep meegetraind, voelde zich wat moe, maar wil morgen wel een goede tijd in Roosendaal neerzetten. Er werd onderweg veel gewandeld. De langzaamste lopers waren in 65 minuten pas weer terug, met een afstand van 10 km als er niet afgesneden is (heb niet gecontroleerd; ik vertrouw op een ieders zelfdiscipline).

Na een korte pauze ben ik vergeten om mijn horloge uit te zetten. Dit betekent dat het stukje stilstaan bij het uitblazen en het teruglopen naar huis is opgenomen. Ach ja, het telt ook mee, niet waar?

31-03

15,85 km in 1u:44m:51s (6:37 min/km)

vooraf:

3,84 km in 22m:20s (5:49 min/km)

kern:

10,47 km in 1u:03m:04s (6:02 min/km)

naderhand:

1,54 km in 19m:28s (12:36 min/km)

In feite heb ik precies het omgekeerde gedaan als de andere loper die morgen ook in Roosendaal gaat lopen. Hij liep ruim 1,5 uur op zaterdag en een uur op zondag; ik andersom. Eens kijken of het verschil maakt. Vast niet.

Mocht hij dit lezen voor de start morgenochtend om 11 uur, mijn plan is om weg te gaan op 49 minuten op de 10 km, oftewel met een aanvangstempo van net onder de 5 min/km. We zien wel hoe de benen het accepteren.

Voor wat het waard is, het ziet ernaar uit dat ik 3 kg lichter ben dan op de Kievitloop (10 km in 51m:12s). Uitgaande van 45 s per kg, zou een tijd van 49 minuten inderdaad tot de mogelijkheden behoren. Houd deze plek in de gaten voor hoe die voorspelling uitkwam.

Bedankt voor het lezen en loop ze!

Trainen van zaterdag tot en met donderdag ben ik niet meer gewend. Het is een poos geleden (najaar 2011). Opnieuw zoiets doen vraagt wat aanpassing en is vermoeiend voor het lichaam. Ik ga daarom vroeg naar bed om toch nog genoeg slaap te krijgen.

Vandaag is overigens een rustdag. Dat betekent dat ik niet ga hardlopen. Ik ga wel een eind wandelen om in de buitenlucht te zijn. Dagelijkse fysieke inspanning blijft belangrijk om een verandering van leefstijl te laten ontstaan, die hopelijk een gewoonte gaat worden.

Nu zijn er hardlopers die lacherig doen over wandelen als nevenactiviteit, alsof het minderwaardig of zelfs slecht is. Feit is dat als je gewicht wilt verliezen, zoals ik, een activiteit op laag niveau, maar langer volgehouden, het lichaam minder zwaar belast. Gewicht verliezen is namelijk een belasting; het lichaam zou veel liever dat gewicht behouden. Daarom is afvallen zo moeilijk; je moet er moeite voor doen. Het lijkt mij de voornaamste reden waarom afvallen en zware training niet samen gaan. Je lichaam kan niet beide aan.

Het is hierom dat ik niet op snelheid train op dit moment. De nadruk ligt meer op (bescheiden) omvang. De snelheid zal komen door gewichtsverlies, niet omdat ik er specifiek op train, want dat ga ik dus voorlopig niet doen.

Dat geschreven hebbende en denkende over wat ik gisteren schreef, ik heb nagedacht over een doel om naar toe te werken. Het is nog abstract, in de zin dat ik geen evenement op het oog heb. Ik wil voor de zomer (21 juni) in staat zijn om 20 km in anderhalf uur te lopen. Afgelopen woensdag was dat al 15,5 km in 88 minuten in een duurloop. Nu was dat de eerste keer sinds een tijd dat ik zo’n lange afstand heb hardgelopen en het duurvermogen was nog een beetje zwak. Zodra ik langere afstanden kan lopen, zal de afstand voor een 90 minuten loop ongetwijfeld langer worden.

Rest me nog de training van gisteravond, donderdag 28 maart 2013. Ondanks het gemopper over “alweer sneeuw” ging het best goed. Het waren 500 m intervallen in 3 series, 4, 3 en 3 stuks, respectievelijk, in elke serie 3 s sneller lopen dan de serie ervoor. Ik wist dat de uitvoering belangrijk was voor ons groepje (langzamer dan 48 minuten op de 10 km) en had daarom het schema met tijden erbij gepakt.

Groep 7, 48 - 50 minuten 1000 m - 4:55 (29 1/2 s per 100 m) 800 m - 3:55 (29 3/8 s per 100 m) 600 m - 2:55 (29 1/6 s per 100 m) 400 m - 1:54 (28 1/2 s per 100 m) 300 m - 83 (27 2/3 s per 100 m) 200 m - 50 (25 s per 100 m)

De 500 m staat er niet bij, maar als we de tijd per 100 m middelen, komen we uit op 28 5/6 s per 100 m, oftewel 2:24 min per 500 m. Dat is ons snelste tempo. Het is maar goed dat ik niet de voorgestelde tijd van de hulptrainer nam, want die zou starten met 2:20 in de eerste serie. De 2:30 die ik voorstelde was net te doen voor de meesten. Sommigen konden met het koude weer 2:27 niet halen en bij 2:24 haakten 3 van de 6 mensen af, omdat ze het niet aan konden. Gelukkig kon ik het wel volhouden.

Serie 1 - 2:32, 2:32, 2:29, 2:29 Serie 2 - 2:29, 2:29, 2:26 Serie 3 - 2:23, 2:24, 2:17

Let erop dat ik het knopje indrukte nadat we gestart waren en nadat we over de 500 m lijn waren. Dit gaf een kleine vertraging, omdat ik mijn hand naar mijn pols moest brengen en het “lap” knopje indrukken op mijn 310XT. Dat kan een volle seconde langzamer zijn dan de werkelijke tijd. Zelfgeklokte tijden zijn altijd bij benadering. Ik hield wel een half oog op de tussentijden, zodat we de intervallen redelijk vlak liepen. Uitvoering is belangrijk. Ook maande ik de lopers aan om te dribbelen bij de 100 m herstel en de 300 m seriepauze. Nogmaals, uitvoering.

Blijkbaar is het belangrijk om de training goed voor te bereiden, omdat de trainer niet altijd het juiste tempo voor een subgroep heeft opgeschreven. In dit geval denk ik zelfs dat de trainer voor de eerste serie uitging van een tijd in het bovenvermelde schema en dan 6 s sneller lopen in de laatste serie. Dat is als vragen aan iemand die 10 km in 50 minuten kan lopen om een tempo aan te leggen van 4:54 min/km voor een 10 km wedstrijd. Dat zal deze niet zomaar vol kunnen houden. Een training moet nooit een wedstrijd worden, waar je boven jezelf uitstijgt.

Ik krijg het idee dat bij het opstellen van het schema de trainer in het achterhoofd had dat langzame lopers aangespoord moeten worden om sneller te worden in de training, opdat ze sneller worden in de wedstrijd. Verder denk ik dat de trainer ook mensen die geen marathon lopen wil aansporen om die richting op te gaan, door voornamelijk lange intervallen aan te bieden in deze tijd van het jaar (richting de Rotterdam marathon).

Ik weet dat een aantal lopers in mijn groep beduidend ouder zijn dan 55 jaar en al moeite hebben om de tijden van het jaar ervoor in hun wedstrijden te halen. Aansporen om sneller te worden is dan een beetje nonsens. Iets dergelijks geldt voor marathons. Die tijd hebben sommigen (naar hun zeggen) wel gehad. De ideeën van de trainer en de wensen van de lopers stemmen in ons groepje niet overeen. Dit betekent dat sommigen niet lopen volgens het trainingsschema en daardoor niet op de juiste manier trainen. Het grote probleem is dat dit niet geldt voor alle lopers (ik en nog iemand anders) en dat één loper bewust traint in een langzamere groep, omdat hij blijkbaar niet zo hard wil trainen als hij zou kunnen (hij heeft een hekel aan “lange afstanden”, zoals een tien kilometer). Motivatie is lastig voor sommigen.

Ik denk dat het concept van loopgroepen moeilijk is in te vullen. Per ambitieniveau zijn er verschillende trainingsvormen nodig, die moeilijk met elkaar te combineren zijn. De groep uitsplitsen zou beter zijn, ware het niet dat er een tekort aan trainers is.

Enfin, daar zijn wat van mijn gedachten over mijn huidige training. Ik denk dat het goed is om erover na te denken. Ik klap trouwens niet uit de school of zo. Dit zijn bekende ideeën die ik regelmatig uit aan de trainer en hulptrainer (en wie het nog wil horen en het ondertussen niet beu is).

Bedankt voor het lezen en veel plezier als je gaat lopen.

Ik stond laatst bij het inpakken van mijn tas bij de supermarkt, terwijl een man bij een kassa zijn verhaal stond te doen. Hij zeurde behoorlijk door en je zag de caissière met haar ogen rollen. Een zeurpiet die met het verkeerde been uit bed is gestapt kan je dag danig verpesten.

Wat heeft dit met discipline te maken? Wel, negatieve gedachten is wat ons kan laten afwijken van het “rechte pad” (de dingen waarvan we weten dat we ze moeten doen, omdat het de juiste dingen zijn om te doen). En negatieve gedachten (ook die uitgesproken door anderen) zijn besmettelijk, omdat het makkelijker is om ergens over te klagen dan om er zelf wat aan te doen. Het appelleert aan je gevoel van gemakzucht of je probeert angst te verdrijven door het “weg te praten”, zonder moeite te doen het te begrijpen (als je dat al zou kunnen). Klagen doet klagen.

Je leven laten leiden door gevoelens (positief of negatief) is een leeg bestaan. Je bereikt geen grote dingen, omdat die vaak enige inspanning en ongemak vereisen voordat je resultaat ziet. Voor een hardloper is zo’n houding desastreus.

Immers, zelfs al ben je een trimmer, je moet nog steeds regelmatig de deur uitgaan om in conditie te blijven, ook al is het weer er niet naar. Je kunt maar zoveel bereiken in de sportschool als het slechte weer aanhoudt. Voor wedstrijdlopers is die noodzaak om regelmaat te hebben nog belangrijker en succesvolle hardlopers moeten niet alleen regelmaat hebben, maar ook nog eens specifieke trainingsprikkels krijgen om optimaal voorbereid te zijn.

Verder zijn er geen manieren om de boel kort te sluiten. Je moet je lichaam laten wennen aan de inspanning van wedstrijden voordat je wedstrijden loopt. Ja, je kunt een marathon lopen in het jaar dat je begint met hardlopen, maar het zal geen aangename ervaring zijn en je zult weinig leren van die ervaring, omdat je alle stappen hebt overgeslagen die noodzakelijk zijn om goed te beseffen waarmee je bezig bent. Het voegt weinig toe aan je leven, anders dan dat het iets is wat je kunt afstrepen van het lijstje van dingen die je ooit gedaan moet hebben in je leven.

Ik denk dat regelmaat belangrijker is dan wat dan ook om discipline aan te kweken. Helaas houdt dat in dat je keuzes moet maken. Je doet bepaalde dingen niet, zodat je andere dingen wel kunt doen. Wat je wèl doet kan beter vruchten afwerpen (lees: een meetbaar resultaat hebben), anders wordt het wel erg “theoretisch”. Je moet met jezelf afspraken maken welke resultaten je wilt zien en wanneer; je moet jezelf concrete, meetbare doelen stellen. Daarbovenop moet je ook nog eens een actieplan hebben met onderdelen die je kunt uitvoeren, een trainingsschema in het geval van hardlopen.

Daarom ben ik er persoonlijk geen voorstander van om slechts een handjevol wedstrijden op je jaarlijkse wedstrijdkalender te zetten. Wellicht is dat genoeg voor sommigen, maar ik heb regelmatig bevestiging nodig dat ik op de goede weg zit. Ik twijfel constant aan wat ik kan en vraag me af of het ook anders kan. Het is de vloek van een creatieve geest.

Dat laatste (of het anders kan) is gevaarlijk, omdat je meer kunt bezig zijn met dingen aan te passen dan ze feitelijk te doen. Om twijfels uit te sluiten loop ik relatief veel wedstrijden in een jaar. Het houdt me met iets concreets bezig. Ik kan dan berusten in een trainingsschema dat wellicht beter zou kunnen, maar voorlopig goed genoeg is voor de volgende wedstrijd. Zou er meer tijd zitten tussen wedstrijden, dan zou ik weer gaan sleutelen aan mijn schema, om het beter te maken voor mijn situatie.

Hier is iets wat ik schreef op het Chat’n’Run forum over discipline en wat me besloot om dit stukje te schrijven.

Ik wordt sowieso niet blij van lange duurlopen op mezelf. Maar zelfs in een groep varieer ik tempo, of dat nu in training is of niet. Ik weet dat het niet goed is, maar vier uur (eerder het besef dat het vier uur gaat duren) is gewoon te lang voor mij om in een constant tempo te lopen.

Dat is een van de belangrijkste redenen waarom ik geen marathons loop; ik loop mezelf helemaal kapot om de verveling tegen te gaan. Daar ben ik in 2009 wel achter gekomen. De wedstrijduitslag zal me worst wezen. Daar haal ik absoluut geen plezier uit, noch appelleert het aan mijn gevoel van trots. Het gaat me puur om de beleving tijdens het lopen.

Ik heb geen idee hoe je daar nu op kunt trainen. Discipline is bij mij ver te zoeken. De man met de hamer slaat mij met plezier tegen de vlakte en ik sta naast hem om een extra klap uit te delen, met dubbel plezier, aan mezelf.

Dat is natuurlijk pure forum-taal, stevige woorden om een reactie op te wekken bij mensen die dit lezen en ingelogd zijn. Toch geeft het weer waar mijn onzekerheid ligt. Het feit dat je niet echt kunt trainen voor een marathon, anders dan een marathon te lopen en kijken waar je zwakheden liggen, dat feit is iets wat me bang maakt. En terecht. De man met de hamer is wat vaak voorkomt, ook al was je voorbereiding optimaal. Ik weet uit ervaring dat een klap krijgen en met kramp over de Coolsingel wandelen geen pretje is.

Hoe kun je nog serieus trainen voor een marathon als je weet dat zoiets kan gebeuren en al je training voor niets was? In diezelfde tijd had je kortere afstanden kunnen lopen en veel meer plezier kunnen hebben, zonder alles in dienst van een marathon te moeten stellen, om vooral niet geblesseerd aan de start te verschijnen.

Ik heb er nog geen antwoord op. Misschien moet ik gewoon nog even doorgaan met kortere afstanden lopen en praten met marathonlopers om dat antwoord te vinden.

Bedankt voor het lezen en loop ze!

Op Tweede Paasdag (1 april 2013) zal ik deelnemen aan de 10 km van de Kidney Run in Roosendaal. Ik heb daar nog nooit gelopen en dat is altijd spannend. Het wordt een verrassing, een beetje als bij een verjaardag of Kerstmis.

De training met de Garmin FR 310XT verloopt voorspoedig. Ik kan heel duidelijk het display aflezen als er voldoende omgevingslicht is. Als het donker is, wordt dat wat lastiger.

Op zondag liep ik met enkele mensen van mijn loopgroep door de sneeuw. Het was zwaar lopen in vers gevallen sneeuw. Ons rondje door het bos van 10 km liepen we zo’n 7 minuten langzamer dan normaal.

De dag erop, maandag, was de sneeuw gesmolten en weer bevroren, wat een glibberig bos opleverde. Helaas heb ik hierdoor een paar keer flink mijn enkels bezeerd. Geen blessure, maar wel lastig om oefeningen te doen (bij de loopscholing de volgende dag).

Dinsdag moest ik me haasten om op tijd op de clubtraining op de baan te verschijnen, omdat ik op verjaardagsvisite was. De training was vrij pittig, misschien te pittig voor mensen die geen illusies hebben voor wedstrijden langer dan 15 km. Desondanks kwam ik er zonder blessures doorheen.

Woensdag zou ik een “zwerfloop” doen, maar het leek me verstandiger om even uit het bos te blijven om mijn enkels rust te gunnen. Het werd een heen en weer loop van anderhalf uur. Ik liep 45 minuten in een bepaalde richting en dan dezelfde weg in omgekeerde richting terug. Op de terugweg had ik wind achter, wat verklaart dat ik er 2 minuten korter over deed.

24-03

14,05 km in 1u:31m:21s (6:30 min/km, 145 bpm)
kern: 10,20 km in 1u:04m:33s (6:20 min/km, 148 bpm)

25-03

13,99 km in 1u:27m:22s (6:15 min/km, 144 bpm)
7 maal 1,7 km vlot (0,3 km herstel)

26-03

11,75 km in 1u:08m:47s (5:51 min/km, 141 bpm)
kern: 5 maal afwisselend 1 km, 300 m (100 m herstel, 200 m seriepauze):
5:06, 1:23; 4:58, 1:20; 4:54, 1:19; 5:00, 1:23; 5:02, 1:33.

27-03

15,55 km in 1u:27m:45s (5:39 min/km, 143 bpm)
duurloop, 45 min heen, zelfde weg omgekeerd terug

Gebaseerd op de duurloop van woensdag, zou ik een 10 km wedstrijd onder gunstige omstandigheden en voldoende uitgerust in 47 minuten moeten kunnen volbrengen. Dat zou vier minuten sneller zijn dan anderhalve week geleden. Deel die vier minuten door twee, zodat je uitkomt op 49 minuten, en dan zit je dichter bij een realistische verwachting voor Tweede Paasdag.

Nog twee trainingen staan op het programma voor die dag, een clubtraining op donderdag en een training met de marathongroep op zaterdag, waar ik een uurtje hoop mee te lopen op een tempo van 5:45 min/km, terwijl de groep verder loopt.

Bedankt voor het lezen en loop ze!

Naar aanleiding van het stukje van gisteren, wilde ik eens nagaan wat voor mij de beste instellingen zijn voor de Garmin Forerunner 310XT, het GPS sporthorloge dat ik pas gekocht heb. Ik wil in de komende maanden kijken of deze instellingen nuttig zijn en eventueel hier en daar een aanpassing maken als dat nodig mocht zijn.

In principe heb ik drie “trainingsvormen” voor het hardlopen:

1. wedstrijd
2. baantraining
3. bostraining (individueel of gezamenlijk)

Voor iemand die zichzelf zou willen scharen onder het kopje “creatieve mensen” is het nuttig om zich af te vragen wat er nog kan worden weggelaten, zonder dat het afbreuk doet aan het beoogde resultaat. Laat ik die manier van denken eens toepassen op de instellingen van mijn GPS horloge voor de verschillende manieren waarop ik me bezig houdt met hardlopen.

Aangezien bij wedstrijden alles is geregeld (het parcours, de afstand, de tijdregistratie), is op tijd verschijnen aan de start de minimale vereiste. De rest is voor de deelnemers geregeld door de organisatie en strikt genomen niet nodig om te weten om de wedstrijd te kunnen voltooien.

wedstrijd

tijd van de dag

Bij de baantraining zoals ik die doe bij mijn atletiekclub hoef ik de afstand niet af te lezen op mijn horloge onder het lopen, omdat deze op de baan staat gemarkeerd per ronde van 400 m. Het aantal rondjes kan ik wel tellen, als de afstanden beperkt zijn tot minder dan 2000 m per interval. De training is op afspraak (begint op een bepaalde tijd) en ik wordt verondersteld om in een bepaald tempo te lopen dat hoort bij mijn niveau (als bepaald door recent gelopen wedstrijden op de 10 km, halve marathon of marathon). Helaas moest ik afgelopen zondag bij de gezamenlijke bostraining ervaren dat de tempo aanduiding van de 310XT nog niet precies genoeg is om erop te kunnen vertrouwen (vooral in bochten is de aflezing onnauwkeurig). Een tijdaanduiding heeft dan meer zin bij zoiets “bochtigs” als lopen op een atletiekbaan, waarop je regelmatig van richting verandert bij het nemen van bochten. Van de andere kant, tijdens het inlopen, uitlopen en de herstelpauzes wil je wel de rem zetten op het tempo, maar dat hoeft niet zo exact. Voor die gevallen is een momentaan tempo wèl bruikbaar.

baantraining

tijd van de dag, rondetijd, momentaan tempo

Bij trainen in het bos zal ik voornamelijk duurlopen doen met een wisseling in het tempo. Mijn redenering is dat een wisseltempo een groter trainingseffect heeft voor afstanden tot een halve marathon dan een duurloop in constant tempo. Een bijkomende reden voor een wisseltempo is de variatie van de ondergrond in het bos. Door deze variatie is het lopen in het bos soms hetzelfde, maar vaker zwaarder is dan lopen op de weg (zeker in mijn persoonlijke ervaring). Zou je met gelijkmatige inspanning willen lopen, dan moet je het tempo aanpassen aan de ondergrond en aan het op en neer gaan van het parcours (de bossen hebben hier heuveltjes, omdat hier de Brabantse Wal begint).

Als ik op mezelf train, kan ik in principe vertrekken wanneer ik wil (ik hoef niet per se ergens op tijd te zijn). Daarom is het niet nodig om de tijd van de dag te kunnen aflezen op het horloge. Wat ik wel wil weten is de afstand per “ronde” en het tempo dat ik loop (niet per se tegelijkertijd). Verder wil ik weten hoe lang ik gelopen heb, zowel qua tijd en afstand, zodat ik op tijd terug kan zijn. Voor het trainen voor wedstrijdafstanden tussen de 10 en 15 km denk ik aan een trainingsduur tussen de anderhalf en twee uur en afstanden tot 20 km.

bostraining

rondeafstand, momentaan tempo, verstreken tijd en afstand

Bij het vinden van de instellingen kwam ik er achter dat in de Nederlandse taalinstelling bepaalde opties niet aanwezig zijn. Toen ik de Engelstalige instelling gebruikte, kon ik die opties wel terugvinden en terug in de Nederlandstalige instelling, verscheen die optie als een vreemde eend in de bijt. Bijvoorbeeld, Distance Lap werd vermangeld naar Koerspunt Ronde in het keuzemenu en weergegeven als Rondeafstand in het gegevensveld. Deze menu keuze kwam eerder in het Nederlands niet voor, alleen in de Engelstalige instelling. Ik heb geen idee waarom dat is. Maar het is een goede tip als je een bepaalde instelling niet kunt vinden. Zoek ernaar in de lijst met opties voor de gegevensvelden, door de taalkeuze tijdelijk om te schakelen naar English in de Systeem Instellingen.

Gelukkig kun je de gegevensvelden selectief uitzetten, waarbij de oude instelling bewaard blijft. Hierdoor is het omzetten naar een andere set van gegevensvelden relatief eenvoudig.

Veld 1 bevat de tijd van de dag (hoe laat het is) en zal op aan staan voor de wedstrijd en baantraining (en ook de gezamenlijke clubtraining in het bos). Voor de individuele bostraining staat veld 1 uit.

Veld 2 zal ofwel de rondetijd (baantraining), danwel de rondeafstand (bostraining) bevatten, maar op uit staan voor de wedstrijd.

Veld 3 zal het momentane tempo bevatten voor zowel de baantraining als de bostraining, maar op uit staan voor de wedstrijd.

Veld 4 zal een combinatie van de totaalafstand en de verstreken tijd bevatten voor de bostraining, maar op uit staan voor zowel de wedstrijd en baantraining.

Het zal de oplettende lezer vast niet zijn ontgaan dat de weergave van de hartslag niet voorkomt in mijn rijtje van nuttige zaken om te weten onder het hardlopen. Dat betekent niet dat ik de hartslagband thuis laat, maar eerder dat ik de hartslag gebruik voor eventuele analyse achteraf. Tijdens het lopen hoef ik de hartslagwaarde niet te weten. In een wedstrijd leidt het me alleen maar af en aangezien ik mijn duurlopen in de training uitvoer in een wisselend tempo, heb ik er daar ook niets aan tijdens de uitvoering van die trainingsvorm. Als ik zou trainen voor een marathon, met een lange duurloop van 2 tot 3 uur in een constant tempo, dan is het wellicht wel nuttig om een oog te houden op de hartslag, opdat je de vetverbranding tijdens die lange lopen kunt leren bevorderen.

Iemand die op dit weblogbericht terecht kwam via een zoekmachine zou zich kunnen afvragen waarom ik me voornamelijk beperk tot de weergave van een enkel gegeven per gegevensveld. Dat heeft twee redenen. De eerste reden is mijn slechte zicht onder het lopen (ik ben brildrager, maar kan niet lopen met een bril, omdat die constant beslaat). Belangrijker is de tweede reden, focus. Je kunnen concentreren op een enkel aspect van het hardlopen leert je om daar beter in te worden. Ik train om beter te worden in wedstrijden. Het aanleggen van het juiste tempo en kunnen inschatten welke fysieke inspanning nog net niet te hoog is om de finish te bereiken, die twee zaken kun je niet vaak genoeg trainen, vind ik.

Enfin, bij deze heb je de instellingen die ik wil gaan gebruiken in de komende maanden voor mijn sporthorloge. Ik hoop dat je er wat aan hebt.

Veel plezier met het hardlopen!

Laten we eerlijk zijn, de meesten onder ons hardlopers zullen nooit op het podium staan, ook al zijn er geen buitenlanders aanwezig om prijzen overhandigd te krijgen van de organisatie. Mijn stelling is daarom dat je om het lopen van wedstrijd vol te houden, je het plezier in deelnemen aan wedstrijden voorop moet stellen.

Dat lijkt in tegenspraak met het opnemen van je gegevens tijdens de training. Immers, hoe beter je in de training presteert, hoe beter je presteert in de wedstrijden. De enige manier om trainingsprestatie objectief vast te stellen is door een sporthorloge te dragen, die zoveel mogelijk facetten opslaat als je nodig hebt voor het analyseren van een training.

Dat hangt ervan af. Als je bezig wilt zijn met analyseren en vastleggen voor het nageslacht van je prestaties, dan ja. Als je iets wilt doen aan zelfverbetering en het verhogen van de kwaliteit van leven, dan wellicht nee.

In mijn ogen dient een sporthorloge ervoor om je in bedwang te houden tijdens de training. Het is om te voorkomen dat je al je kracht en energie in de training stopt, zodat je moe aan de start verschijnt. Je behoort op een niveau te trainen dat bij je past en omdat puur op gevoel trainen in de aanloop naar een wedstrijd nogal lastig is, kun je een sporthorloge, in combinatie met een trainingsschema gebruiken om je te leiden: niet te hard en niet te langzaam, precies goed.

Terwijl het trainingsschema en andere hulpmiddelen ervoor zijn om je “heel” te houden, zul je in een wedstrijd dat allemaal achter je moeten laten. Geen beperkingen daar, anders dan het parcours te volgen en de finish te passeren binnen de tijdlimiet. De rest mag je zelf bepalen. Uiteraard is het plan om zo snel mogelijk te lopen en wellicht wil je een tactiek gebruiken om het parcours zo efficiënt mogelijk te volgen, zodat je niet nodeloos energie verspilt.

Daarom denk ik dat het lopen met een GPS horloge om onverstandig is. Als je hem dan toch om hebt, is het wellicht verstandig om het display af te plakken, of om het display te beperken tot de tijdweergave (hoe lang je al gelopen hebt in de wedstrijd). Alle andere gegevens zijn niet nodig om de wedstrijd te kunnen lopen en kunnen (dienen?) weggelaten (te) worden. Lopen in een vast tempo behoor je geleerd te hebben in de training. Je hartslag is gekoppeld aan je tempo en daarom heb je er tijdens de wedstrijd niks aan. Je kunt ze wel registreren voor achteraf, natuurlijk, maar onder het lopen leiden zulke gegevens je alleen maar af.

Waar je wel wat aan hebt is mensen om je heen. Je kunt aansluiting zoeken bij een groepje lopers van jouw niveau en proberen bij te blijven, zodat je niet eens hoeft te letten op waar je naartoe moet lopen (een zorg minder).

Merk je dat je kunt praten (hele conversaties voeren) onder het lopen, dan is het wellicht tijd om een sneller groepje op te zoeken. Als je doel is om een goede tijd neer te zetten, dan moet je daarmee bezig zijn, niet met het werk van de volgende dag. Focus is belangrijk.

Reageren op het publiek is leuk, maar houdt het op een beleefd knikken of een glimlach op je gezicht. Uitgebreid meedoen en dansen op het parcours is wellicht grappig, maar het verspilt wel nodeloos energie en kan irritatie opwekken bij lopers die wel focus hebben.

Het plezier waar ik het over heb, is meer een in je opnemen van de atmosfeer en de omgeving, observatie in plaats van participatie. Dat mag wellicht vreemd zijn in de ogen van iemand die van feesten houdt, maar er is die klok die tikt en niet stopt voor uitbundig zwaaien en schreeuwen.

Dus niet bezig zijn met die cijfertjes, noch met het feesten langs het parcours. Zoek de gulden middenweg tussen introvert en extrovert.

Ik wou dat ik dat kon vertellen aan mijn vroegere ik.

Ik ben net bezig geweest met het instellen van mijn nieuwe hardloopspeeltje, het sporthorloge van Garmin, genaamd de Forerunner 310XT. De installatie was redelijk pijnvrij en eenvoudig. Dat geldt ook voor de prijs, 225 euro na clubkorting. Dat is net zoveel als ik destijds betaalde voor mijn FR 305.

Bij het instellen voor de eerste keer wordt je door een menu geleid om je gegevens te noteren. De laatste stap is een GPS signaal krijgen voor het bepalen van de tijd en datum. De allereerste keer en ik moest vijf minuten in de snijdende kou staan.

Ja, ik was zo dom om een weekend uit te kiezen waarin het ineens heel koud was. Niet echt dus. De verkoper deed er gewoon wat langer over. Zaken liepen nu eenmaal zo. De prijs is ondertussen wel gedaald. Vroeg de verkoper drie weken geleden nog 300 euro, nu was dat gezakt naar 225 euro. Garmin wil echt af van die dingen.

Ik kocht hem zonder hartslagband, want die had ik nog van de FR 305 en de oude band doet het nog prima. Nadat ik de Mac software had geïnstalleerd verliep de communicatie tussen het horloge en de computer als een treintje. Op de Garmin website bieden ze je Windows software aan, maar door te google’n op de juiste zoekterm kom je terecht op een pagina op de Garmin website met de juiste Mac software voor ANT (het draadloze communicatie protocol tussen horloge en USB stick in de computer).

Aangezien ik vanmorgen al had hardgelopen, wil ik hem morgen in het echie uitproberen tijdens de 10 km (of zo) herstelloop van Spado om 10.00 uur in het plaatselijke bos.

Wat de GPS betreft, de FR 305 had iedere keer 3 tot 5 minuten nodig in de buitenlucht om een signaal te hebben. Nadat de FR 310XT weet waar die is, kan deze zelfs binnenshuis (bij het raam) een GPS fix krijgen. Tenminste, dat is mijn ervaring.

Ik was nooit echt tevreden met de FR 305, maar de FR 310XT gaf me al een goede eerste indruk en die zal vast alleen maar beter worden als ik hem in de training ga gebruiken.

In de wolken ben ik. Ja, ik geef het toe.

Zeuren is wellicht kinderachtig, maar hoe vaak heb je jezelf betrapt op excuses zoeken om iets niet te doen, of je ergens minder voor in te zetten dan je zou kunnen? Je concentreren op waarmee je bezig bent, met uitsluiting van andere zaken, dat is de sleutel tot verbetering en wellicht succes (afhankelijk van je doelen).

Gisteravond trainde ik mee met mijn loopgroep bij Spado. Op het programma stonden 3 series van 400 m, 100 m dribbelpauze, 300 m seriepauze, elke serie 3 s sneller op elke 400 m. Serie 1 en 2 hadden zes 400tjes; serie 3 vijf. Op dit moment heb ik nog geen horloge en daarom moest ik gisteravond vertrouwen op iemand anders (in een subgroep meelopen).

Overmoedig sloot ik aan bij de groep die tussen de 46 en 48 minuten loopt op de 10 km. Ik kon het maar net bijhouden en ze zouden nog 6 s per 400 m sneller gaan in de derde serie. Noodgedwongen moest ik terugvallen op een langzamer clubje (boven de 48 minuten op de 10 km). Toen begon het gezeur.

Ik was te moe, had geen zin, mijn benen liepen vast en wat niet meer. Toen kwam een gedachte bij me op. Was dat niet hetzelfde wat gebeurde op de 10 km van afgelopen zondag? Mijn “loopmaatje” op die dag (die—zo bleek achteraf—nadat ik was gefinisht doorliep en zich blesseerde) moest mijn smoesjes aanhoren waarom ik het tempo niet volhield en terugviel in de wedstrijd. Ik maakte me zorgen of ik de finish wel kon halen. Dat was een beetje voorbarig, achteraf bekeken.

Net als gisteravond. Ik maakte me zorgen om hoe moe ik de dag erop zou zijn en de hele dag rond zou lopen met een vermoeid lichaam. Ik had geen focus, bekommerde me om bijzaken. Dit was slecht gedrag van mij.

Concentratie moet ook geleerd worden, zo blijkt nu.

Ik zal proberen om de volgende keer minder verbaal te zijn, anders zal ik vrij snel bekend staan als een zeurpiet. Die zijn niet altijd even gewenst in een groep.

Ik hoop dat je hier wat aan had. Blijf trainen, blijf gefocust op je doelen en geniet van de ervaring die je erbij op doet. Misschien leer je wat over jezelf, zoals ik deed deze week.

Loop ze!

Als je begint met hardlopen, weet je nog niet waar je grenzen liggen. Je zou het in je kunnen hebben om een regiokampioen te worden, of zelfs nog beter. Deze onbesuisdheid, moed van onwetendheid, die als sneeuw voor de zon verdwijnt bij de eerste ernstige blessure, is toch wel iets dat ik mis. Vandaar mijn poging om iets daarvan te vangen in een trainingsvorm, die ik “zwerfloop” noem.

Uiteraard kan ik mijn ervaring niet wegdenken, maar ik kan wel iets doen aan het registreren van tijd, afstand en wat niet meer, door geen vaste route te lopen en geen apparatuur om te hebben. Het enige wat over blijft is mijn gevoel. Het is een uitlaatklep voor een al te geregeld trainingsregime.

Niet dat ik bekend sta om me strikt te houden aan opgestelde trainingsschema’s en aanwijzingen van de trainer. Integendeel, ik sta er bekend om mijn eigen ding te doen. En toch, het is een interpretatie van de trainingsopdracht, vrij geïnterpreteerd weliswaar, maar desalniettemin gebaseerd op iets waarover iemand vooraf heeft nagedacht. Ik vind dat eerlijker naar de trainer toe dan het smokkelen dat ik velen zie doen.

De trainer moet hiervan op de hoogte zijn, omdat ik het hem diverse malen verteld heb. Blijkbaar is het niet zo belangrijk en zijn blessures die volgen uit deze houding van atleten een aanvaardbaar risico. We hebben zelfs een potje van 12 euro per jaar per persoon voor lief en leed, zodat mensen met blessureleed zich gesteund kunnen voelen.

Dit terzijde. Ik liep op bekend terrein en stukjes die ik eerder gelopen heb, maar de route op zich was nieuw. Als ik wat meer ervaring heb in het op gevoel lopen, zal ik zeker gebieden opzoeken waar ik nauwelijks kom, zodat het echt een avontuur wordt.

Slechts een keer moest ik onderweg stoppen omdat ik te zwaar in de benen was. De dag ervoor had ik een tamelijk zware clubtraining gedaan, waarvan ik nog niet helemaal hersteld was. Ik had de neiging om te wandelen al eerder in de zwerfloop, maar op een gegeven moment was die zo sterk, dat ik na pakweg 10 km hardlopen aan een stuk een halve kilometer wandelde. Daarna pakte ik het tempo weer op en liep tot thuis. Het herstel was blijkbaar voldoende geweest. In totaal liep ik, thuis op de klok kijkend, ongeveer 1 uur en 45 minuten. Het was tamelijk vermoeiend moet ik erkennen.

Gisteren op de clubtraining stond dit op het programma

• 1000 m hardlopen in gemiddeld tempo
• 100 m dribbelpauze
• 600 m hardlopen in vlotter tempo
• 200 m seriepauze

Ik liep mee in de langzaamste groep van mijn loopgroep, mensen die langer doen over de 10 km dan 48 minuten (1000 m in 4:55 minuten, 600 m in 2:55 minuten). Helaas had ik geen horloge bij me, maar deze keer liep ik vooraan, in plaats van in het midden. Ik denk dat het langzaam tijd wordt om te denken aan een snellere groep (46 tot 48 minuten over de 10 km), zodra ik onder de 48 minuten op de 10 km kan lopen. Helaas voor mij lopen de meesten van deze groep (en de snellere groepen) dit jaar de Rotterdam Marathon, waardoor ze een afzonderlijk trainingsschema volgen op de baan en af en toe een lange duurloop in de wijk doen.

Zodra ze Rotterdam gelopen hebben en ervan hersteld zijn, zal ik ongetwijfeld een 10 km gelopen hebben die mij toestaat om in een snellere groep te trainen. De trainer hamert erop om je wedstrijduitslagen op een lijst te zetten, d.w.z. je 10 km, halve marathon en marathontijd. Op die manier train je op het juiste niveau, zo is de redenering.

Ik heb geen plannen om in de eerste helft van 2013 een halve marathon te lopen en een marathon zit er dit jaar absoluut niet in. Tenminste, zo ziet het ernaar uit op dit moment.

Terwijl de marathon een geweldige afstand is om te lopen (ik heb er twee gedaan), is het voor mij zeker niet een “heilige afstand”, een afstand die andere (kortere) afstanden minder interessant maakt. Je kunt volgens mij best jaren lopen zonder ooit die 42 km en 195 m in wedstrijdvorm uit te voeren en wellicht eens in de zoveel jaar een marathon lopen. Tenminste, zo denk ik er over. Uiteraard kun je van mening verschillen en vinden dat de marathon de enige afstand is die de moeite waard is en jaarlijks of enkele malen per jaar gelopen moet worden. Zoveel mensen, zoveel opvattingen.

Morgen is er weer een clubtraining en vrijdag is een rustdag volgens het schema van de trainer. In het weekend doe ik dan nog twee (rustige) trainingen, in voorbereiding op de Kidney Run, op Tweede Paasdag (1 april 2013). Dat is dus geen grapje. Tenminste, ik hoop dat het geen practical joke is. Je weet immers maar nooit.

We zien het wel, over anderhalve week van het moment dat ik dit toevertrouw aan dit weblog. Gekkere dingen zijn gebeurd in het verleden. Ik sta nergens meer paf van.

De eerste keer sinds maanden dat ik weer meedeed aan een georganiseerde hardloopwedstrijd. Het doel was 55 minuten, om vooral de druk niet te hoog te maken, maar bij het ingaan van de tweede ronde van 5 km (26:12) was al duidelijk dat 55 minuten veel te makkelijk zou zijn.

In de laatste twee kilometer van het eerste rondje pikte een maat van de Spado loopgroep waar ik bij train aan. Hij zei dat hij kwam controleren of ik wel 10 km zou lopen, maar iets zegt me dat hij me probeerde te coachen.

Het laatste rondje ging flink sneller (25:00), met een sprint op volle snelheid (en 2 minuten nahijgen) in de laatste 100 m.

De krachten waren nog niet erg efficiënt verdeeld, want geregeld moest ik wat terugvallen om op krachten te komen. Zeg maar dat ik wedstrijdvorm miste. Uiteraard miste ik snelheid, maar dat was me al duidelijk van op de weegschaal staan, 90 kg.

Er moet gewicht vanaf, niet zozeer door hard te lopen (slechte ervaringen mee, dus maar niet proberen), maar door beter te letten op wat ik eet en wat extra wandelkilometers voor een actievere leefstijl. Het zou fijn zijn als ik voor de zomer op de 80 kg kan komen.

Terug in conditie komen is zwaar, maar volledig de moeite waard als je je verstand gebruikt. Gelukkig ben ik ervaren genoeg als hardloper om intuïtief te weten wanneer iets te zwaar is en hoe ik het kan aanpassen. Ik weet ook wanneer ik gewoon lui ben.

Hardlopen kun je niet uitleggen aan anderen. Mensen moeten het ervaren. En de eerste paar weken zijn niet aangenaam voor de ongeoefende loper, zeker als deze het op diens eentje doet. Hardlopen is een groepsactiviteit, ook al zou je dat niet denken. Wedstrijden zijn om het interessant te houden, maar het echte lopen vindt plaats in de training. In een groep trainen houdt je eerlijk, omdat anderen kunnen zien wat je doet terwijl zij het ook doen. Gedeelde smart zou je het kunnen noemen. Als het moeilijk gaat, kan een groep je er doorheen helpen.

Terug in conditie komen. ’t Is zwaar. Helaas is het moeilijk voor mij om me in de donkere dagen van de winter te motiveren. Een teruggang in conditie is onvermijdelijk, zo schijnt het. Dit jaar zal ik proberen om aan het eind van het jaar in de groep te blijven trainen, zodat ik tenminste 4 trainingen per week heb (2 op de baan en 2 in het weekend). Wellicht dat ik mijn vermaledijde “winderdepressie” kan doorbreken, geholpen met een zelf toegepaste lichtkuur met de Philips goLite LED lamp. Als dat lukt, kan ik wellicht weer marathons gaan lopen. Dat is nu een beetje “erg moeilijk”.

Om terug te komen op deze week, na een zware training op dinsdag met de club, 5 series van telkens 1000 m gemiddeld (100 m), 400 m snel (200 m seriepauze) en de ervaring van vorig week woensdag na een soortgelijk zware training op dinsdag en dan de dag erop hardlopen, zou je denken dat het gekkenwerk is om de training langer te maken. Toch is dat wat ik deed.

Het gevoel van vermoeidheid was er ook naar: meer dan vorige week.

Het was zwaar, loodzwaar. Het ging niet snel. Ik deed 6 series van ongeveer 1,7 km (3 minuten seriepauze), op gevoel. In feite herhaalde ik de route die ik liep op 5 maart 2013 (toen mijn GPS horloge het nog deed), maar met een extra lusje van 2 km, afgemeten op afstandmeten.nl. Je moet wat als je even geen GPS horloge hebt.

Dinsdag merkte ik dat ik niet mee kon met twee lopers die, naar hun zeggen, rond de 5 minuten op het stuk van een kilometer liepen en op de 400 meter liepen ze me er helemaal uit. Nu kan ik dat accepteren, omdat er altijd mensen zijn die harder lopen dan jezelf. Echter, niet zo heel lang geleden moesten zij mijn hielen bewonderen. Het is misschien flauw, maar ik zie het als een semi-opdracht om voor het begin van volgende maand genoeg in conditie te zijn om bij hen te blijven. Dat moet genoeg druk op me houden om net even dat beetje extra te geven.

Stoppen is namelijk heel makkelijk als je alleen loopt, zeker als je geen horloge om hebt om je eerlijk te houden. Het jezelf eerlijk houden zonder dat iemand het weet vind ik zo belangrijk, dat ik besloten heb om de 15+ km zwerftochten zonder horloge te gaan lopen. Het is druk leggen op jezelf, omdat je het wilt, niet omdat je iets te bewijzen hebt.

Volgende week woensdag doe ik de eerste. Ik kijk er al naar uit. Een extra bonus is dat ik bepaalde mensen niet hoef lastig te vallen met een (in hun ogen) belachelijk groot aantal kilometers per week. Ik noem het een “zwerfloop”, omdat het puur voor het plezier van het lopen is.

Aanstaande zondag zal ik de Kievitloop lopen, de 10 km. Ik verwacht een tijd van rond de 55 minuten. Dat is heel erg langzaam, zelfs voor mij. Als het beter gaat, hoera voor mij alvast. Om voldoende uitgerust te zijn (en blessures te voorkomen), neem ik vrijdag en zaterdag een rustdag. Het is immers mijn eerste loop sinds lange tijd. Voorzichtig zijn is dan niet verkeerd.

En ja, daar kijk ik dus ook naar uit, evenals naar mijn nieuwe sporthorloge aan het einde van de week (hoop ik).

Het sneeuw ruimen lijkt langzaam voorbij te zijn en de lente komt er duidelijk aan. Ik kan er alleen maar blij van worden.

Bedankt voor het lezen en loop ze!

Vanmorgen liep ik met de loopgroep van Spado een rustig rondje van 9 km door het bos en het ging eigenlijk best makkelijk, ondanks de modderige stukken. De griep die ik 2 weken geleden had is er duidelijk uit, met nog wat nahoesten. Ik denk dat het verder wel zal gaan zonder veel problemen met de gezondheid (afkloppen!).

Reden genoeg om wat druk op de training te zetten door wedstrijden en trimlopen in de buurt in te plannen voor de komende weken. De doelafstand is voorlopig 10 km.

Hier zijn de lopen:

17 maart 2013 - Kievitloop, Bergen op Zoom

Een trimloop van naar keuze (tijdens het lopen!) 5, 10 of 15 km.

1 april 2013 - Kidneyrun, Roosendaal

Een wedstrijd van 5 of 10 km voor het goede doel. Ik koos 10 km.

7 april 2013 - Tien van Halsteren

Een stratenparcours met veel bochtjes en stoepjes op en af, in rondjes van ongeveer 2,5 km.

14 april 2013 - Kievitloop, Bergen op Zoom

(zie boven)

21 april 2013 - Monumentenloop, Bergen op Zoom

Een stratenparcours met lastige klimmetjes en klinkers; een of twee rondjes van 5 km; ik kies voor de 10 km.

30 april - Oranjeloop, Halsteren

Een parkloop met veel bochtjes en stukjes onverhard; een tot vier rondjes van ongeveer 2,5 km.

Dat moet voorlopig genoeg zijn om de conditie weer op peil te brengen.

Eindelijk heeft mijn Garmin Forerunner 305 de geest gegeven. Het was onverwachts en dan ook weer niet. De kadonk-kadonk van de wasmachine is wat de laatste tekenen van leven waren. Achteloos in een plastic tas gedaan, met de gedragen sportkleding. Even achteloos de inhoud van de tas geleegd in de wasmand en vervolgens de wasmachine.

’t Is niet dat ik veel treur om het teloor gaan van dit blok-om-de-pols. Er zat al een barst in het glas en het contact van dat glas met de buitenkant van het GPS horloge was verbroken, zodat vocht op die manier naar binnen druppelde en zich condens vormde aan de binnenkant als het koud en vochtig weer was.

Om mijn pols zitten onder het hardlopen is een ruwe omgeving voor elektronica. Ik val geregeld, middenvoetlander die ik ben (haklanders zijn uiteraard in het voordeel tussen de boomwortels), en ik loop in zowat alle weersomstandigheden. De meeste sporthorloges overleven geen jaar om mijn pols. De 305 deed het dus best wel goed, met een paar jaar.

Wat doe je als je treurt om het verlies van een huisdier? Juist, je neemt een nieuw huisdier. Niet om de oude te vervangen, maar om terug te komen in de gewoonte om te zorgen voor een huisdier. Gewoonte is zo belangrijk en zo onderschat als iets “gewoons”, dat we vaak vergeten hoe zeer ons welbehagen (het idee dat we ons leven onder controle hebben) ervan af hangt.

Lopen met een GPS horloge brengt een aantal gemakken met zich mee, die je mist als het horloge stuk is. Je kunt niet meer gaan weer je wilt, maar moet je route vooraf bepalen, zodat je niet te ver gaat (of te kort). Wisseltempo’s moeten ineens weer op een stuk afgelegen fietspad heen en weer gelopen worden voor een enigszins voorspelbaar trainingseffect. Etcetera, etcetera. We hebben het niet eens over de controle die je voelt tijdens het lopen van een wedstrijd.

De volgende dag heb ik meteen een nieuwe besteld. Omdat de 305 minder beviel (niet waterdicht genoeg) en niet meer wordt geproduceerd, heb ik de 310XT besteld bij mijn lokale Run2Day winkel. Ja, duurder dan online, maar ik houd er rekening mee dat het ding ingezonden moet worden (de 305 is twee keer vervangen gedurende de garantieperiode, vanwege het wegvallen van het geluid). De winkelier kan ervoor zorgen dat het horloge sneller gerepareerd wordt, vooral als men beweerd dat tijdens de vakantieperiode het werk stil ligt. Niet tijd kwijt zijn in het heen en weer telefoneren is me het prijsverschil meer dan waard.

Als we even niet naar Apple kijken, dan heb ik tot nu toe altijd slechte ervaringen gehad met garantieverzoeken bij de importeur zelf. Meestal koop ik gewoon een nieuw product, omdat het me het gewoon niet waard is om zoveel tijd te besteden voor het krijgen van garantie. Wellicht is dat de reden dat men het zo moeilijk maakt voor de individuele klant. Voor hun is het ook niet de moeite waard om extra moeite te doen als een product kapot gaat tijdens de garantieperiode onder normaal gebruik. Wettelijk zijn importeurs en fabrikanten het verplicht, maar er staat nergens dat het een aangename ervaring voor de klant moet zijn.

Laat de winkelier maar die hoofdpijn hebben, is mijn redenering. Verder vind ik het ook fijn om mijn kleding daar te kopen, want kleding online kopen is ook niet alles. Ja, je kunt zien hoe het er uit ziet, maar bijvoorbeeld of de ritsen gemakkelijk open en dicht gaan, dat kun je alleen in de paskamer zien. Als je moe bent na een training of wedstrijd, wil je wel gemakkelijk uit de kleding kunnen en onder de douche gaan, en niet tien minuten zitten hannesen met een rits die is vastgelopen.

Zo ja, lokaal kopen is duurder, maar er is een goede reden waarom, vooral bij zoiets specifiek persoonlijk als hardloopkleding en het aanmeten van nieuwe schoenen.

Ik kijk met plezier uit naar mijn “nieuwe” Garmin Forerunner 310XT. Nog een weekje wachten. Een weekje “naakt” trainen op gevoel.

Loop ze!

De batterij van mijn Garmin Forerunner 305 wilde aan het einde van 2012 niet meer opladen (hield geen lading van betekenis meer vast). Toen herinnerde ik me dat Li-ion batterijen een intern mechanisme hebben dat bijhoudt hoever de batterij opgeladen en ontladen is en dat dit mechanisme van slag kan raken. De truc is om de batterij in dat geval volledig te ontladen door gebruik en dan na een korte periode van niet gebruiken volledig op te laden. Dit verkort de levensduur van de batterij, maar ja, als deze niet meer oplaadt, is dat niet echt het punt op dat moment.

Enfin, het horloge functioneert weer en ik kon het doen zonder dure vervanging.

Ondertussen ben ik zwaar verkouden geworden en ben ik op de eerste dag van gladheid (15 januari) op mijn achterhoofd gevallen. Mijn nek is zwaar geblesseerd (onbruikbaar gedurende de eerste paar dagen, daarna heel stijf) en ik denk dat ik een lichte hersenschudding had, omdat ik de dag erna moeite had met concentreren.

Desondanks ben ik blijven trainen. Niet in dezelfde mate, maar lichter en korter.

06-01

9,88 km in 59m:54s (6:04 min/km, 153 bpm), rustige duurloop met de groep op zondag

08-01

8,43 km in 51m:26s (6:06 min/km, 144 bpm), clubtraining, 10x 400 m (2:03, 1:59, 1:54, 1:58, 2:01, 1:52, 1:53, 1:54, 1:51, 1:51)

10-01

7.45 km in 40m:01s (5:22 min/km, 158 bpm), clubtraining, 6x 1000 m (5:29, 5:10, 4:54, 4:48, 4:41, 4:42)

12-01

13,03 km in 1h:17m:33s (5:57 min/km, 146 bpm), duurloop

13-01

13,01 km in 1h:16m:21s (5:52 min/km, 152 bpm), duurloop, grotendeels met de groep

15-01

8,02 km in 45m:03s (5:37 min/km, 149 bpm), clubtraining, 2x 20 min (300/100 m @ 80%/60% MHR) (3.77, 3.73 km)

17-01

4,23 km in 21m:50s (5:10 min/km, 158 bpm), clubtraining, 3x 1000 m (5:31, 5:15, 5:05), afgebroken vanwege onwel voelen

19-01

7,14 km in 42m:21s (5:56 min/km, 125 bpm?), korte duurloop (klein stukje met de groep meegelopen)

Voorlopig maar rustig aandoen en alles laten herstellen. Uitgebreide grondoefeningen (opdrukken, sit-ups) zitten er voorlopig niet in, vanwege de nekklachten.

De Garmin Forerunner 305 die jarenlang mijn pols sierde tijdens het hardlopen is eindelijk helemaal kaduuk. Het geluid deed het al eeuwen niet meer. De nauwkeurigheid was likmevestje en nu houdt-ie ook geen lading meer (de batterij is leeg na slechts een dag niet gebruiken). Ik heb al gedacht aan een nieuwe, maar eentje in huis krijgen is moeilijk in deze dagen.

18/12

9,27 km in 55m:41s (6:00 min/km, 142 bpm) clubtraining, 2x 20 minuten (3,67 en 3,67 km).

Het duurde even voordat ik het door had. Op donderdag 20 december was het me wel duidelijk dat de batterij naar zijn grootje was. De volgende dag stond ik in de hardloopzaak te informeren naar de opvolger. Alhoewel boven mijn budget, de triathlonversie van de Forerunner, de 310XT is de enige Garmin die echt waterdicht is en niet belachelijk duur.

Nu zou ik dat horloge online kunnen bestellen en zou ik hem 2 januari 2013 in huis kunnen hebben. Echter, ik heb slechte ervaring met sporthorloges. Afgezien dat ik veel transpireer, waardoor niet waterdichte horloge defect raken door waterschade, kom ik vaak terug voor reparaties binnen de garantieperiode. Het schudden en schokken is niet iets waar zulke horloges goed tegen kunnen, blijkbaar, en dat is precies wat er gebeurt als ik ga hardlopen. Ik beweeg mijn armen ritmisch heen en weer. En oh ja, af en toe val ik wel eens op de grond na een struikeling. Dat zijn nu eenmaal dingen die bij hardlopen horen.

Enfin, dus niet online kopen, vanwege de verzendkosten. Als je in een winkel koopt ben je in het begin duurder uit, maar ik bespaar de kosten voor het insturen naar de reparatieservice.

Waarom niet de moderne versie van de 310XT, de 910XT? Simpel, 100 euro. Verder zullen de kinderziektes van de 310XT er ongetwijfeld uit zijn via updates van de firmware. Dat is niet het geval met de 910XT, omdat die nog veel te nieuw is (iets meer dan een jaar op de markt op het moment van schrijven). Nieuw betekent niet altijd beter.

Mijn arme bankrekening.

Was ik afgelopen weken nog wat somber, nu schijnt het wat beter te gaan met mijn humeur. De temperatuur heeft daar vast mee te maken. Het zou niet uit mogen maken, maar het maakt uit, zowel het weer als de lengte van de dag. Je kunt er wel iets aan doen, maar slechts beperkt. De rest komt aan op doorzetten, ondanks de neiging om te stoppen.

11/12

9,28 km in 59m:48s (6:27 min/km, 142 bpm), baantraining, 2x 20 minuten in wisselend tempo (3,30 en 3,42 km)

12/12

10,02 km in 58m:26s (5:50 min/km, 146 bpm), lange duurloop

13/12

9,27 km in 1u:02m:16s (6:43 min/km, 148 bpm), baantraining, 2x 20 minuten in wisselend tempo (3,10 en 3,01 km)

14/12

10,01 km in 1u:00m:06s (6:00 min/km, 142 bmp), lange duurloop

15/12

10,01 km in 1u:02m:51s (6:17 min/km, 139 bpm), 6x 400 m (2:01, 2:03, 2:00, 2:03, 1:54, 1:53)

16/12

12,33 km in 1u:09m:49s (5:40 min/km, 148 bpm), lange duurloop

In totaal liep ik afgelopen week 60,92 km, wat iets minder was dan de 67,26 km van de week ervoor. Het was echter wel in 6 trainingssessies, in plaats van 5.

Ik verwacht deze week iets dergelijks te lopen als vorige week (6 keer, 60 km in totaal). Helaas kon ik niet meedoen aan de Kievitloop op 16 december, omdat ik me niet in conditie voelde. De effecten op mijn longen van de zware verkoudheid/bronchitis waren nog zo, dat ik geen intensieve duurloop wilde lopen.

Het zijn de weken met de Kerst en Oud en Nieuw die me zorgen baren. Ze gooien roet in de regelmaat, ook al heb ik die nog niet eens opgebouwd. Het probleem is dat ik het hardlopen niet echt mis als ik het laat. De enige reden dat ik het dan toch weer oppak zijn de problemen met het gewicht en de lenigheid.

We zien wel weer.

Afgelopen week heb ik als vanouds getraind. Nou ja, qua afstand dan, ruim 67 km, in 5 trainingssessies. Het weer was niet om over naar huis te schrijven, vriezen en dooien, droog en nat.

Uiteraard loop je dan risico’s. Donderdag struikelde ik ’s-avonds over een putdeksel dat een paar mm naar boven stak op een fietspad en viel precies op mijn zere schouder. Zondag gleed ik uit in de modder en viel in prikkeldraad, waardoor een (oud) trainingsjack naar de filistijnen is.

Ik schrijf dit niet om medelijden op te wekken, maar om te constateren dat ouder worden samengaat met verminderde coördinatie. Op een gegeven moment is het niet meer veilig om in het bos of in het donker te trainen, omdat je zowat elke keer valt en niet lenig genoeg meer bent om een ernstige val op te vangen.

Desalniettemin, ik heb een week lang hardgelopen en ben niet overvallen door een gevoel van winterdepressie. Ja, de stemming is duidelijk wat aan de sombere kant, maar het is te doen, tot nu toe. Meerdere keren per dag een behandeling met licht is wel noodzakelijk om dat vol te houden.

Ik merk ook dat de trainingen bij de loopgroep van mijn atletiekvereniging wat aan de korte kant zijn. Dat is de reden dat ik apart van de groep ben gaan lopen. De gezamenlijke trainingen zijn niet echt langer te maken, door de hoge intensiteit (qua looptempo). Ik vermoed dat als de bestaande training langer gemaakt werd, dit bij velen zou leiden tot overtraining.

Waar ik persoonlijk op dit moment behoefte aan schijn te hebben wordt niet aangeboden. Klagen heeft geen zin (ik heb het geprobeerd), met (volgens mij) goede argumenten aankomen al evenmin. De gedachte schijnt te zijn dat we blij mogen zijn met een trainer, ook al zijn er duidelijk verschillen van inzicht hoe strikt men zich aan schema’s moet houden. De Franse slag is hier van toepassing, zou ik zo denken. De training serieus nemen is een recept voor blessure, vrees ik.

Ik ben zeker niet de enige die afwijkt van de training. Her en der nagevraagd bleek dat niemand zich echt houdt aan het “officiële” schema, zes keer per week trainen. Zelfs de gezamenlijke trainingen worden niet uitgevoerd zoals op papier staat.

Als de training toch maar een suggestie is, die de meesten naar believen schijnen aan te passen, dan doe ik daar ook maar aan mee.

03/12

13,23 km in 1u:30:04s (6:48 min/km, 143 bpm), 2 x 5 km (28:51, 31:07) (1 km wandelen als herstel)

04/12

10,01 km in 59m:42s (5:58 min/km, 147 bpm), lange duurloop

06/12

15,86 km in 1u:40m:11s (6:19 min/km, 145 bpm), lange duurloop 10,03 km in 57m:20s (5:43 min/km); daarna 3x 1 km (5:50, 5:54, 6:07) rustig

08/12

17,72 km in 1u:50m:29s (6:14 min/km), 7 x 2 km (11:26, 1:37, 1:16, 11:44, 11:56, 12:00, 12:32), 2 x 1 km (6:29, 6:01)

09/12

10,44 km in 1u:02m:11s (5:58 min/km, 146 bpm), duurloop bos/weg

Al glibberend door de bossen krijgt mijn weekschema weer iets wat voor structuur kan doorgaan. Het probleem van “geen zin hebben” (of te ziek voelen) schijnt net genoeg opgelost te zijn om mij in hardloopkleding op straat te krijgen, waarna de schaamte om meteen terug te gaan de rest doet.

Trainde ik in de tweede helft van oktober en het leeuwendeel van november slechts twee keer per week (feitelijk alleen meetrainen met de loopgroep), afgelopen week trainde ik vijf maal. Niet veel kilometers in die 5 trainingen (zie onder), maar toch. Het viel me op dat ik slechts af en toe op de clubtraining verscheen, en dan slechts voor een gedeelte.

De reden hiervoor is dat velen op trainingsweekend zijn geweest en daar nieuwe oefeningen voor de warming-up hebben geleerd. Ik ben niet bekend met die oefeningen, voerde ze waarschijnlijk verkeerd uit, en raakte er licht geblesseerd door. Oefeningen die niet veilig zijn als je smokkelt of onervaren bent, kunnen wat mij betreft de prullenmand in. In elk geval ga ik ze niet doen zolang ik nog niet voldoende hersteld ben. Om anderen niet lastig te vallen met mijn specifieke wensen, train ik dus maar apart.

27/11

duurloop 6,05 km (5 km, kort, ongemeten herstel, dan 1 km) 38m:21s (6:20 min/km, 148 bpm)

28/11

duurloop 7,03 km (5 km, kort, ongemeten herstel, dan 2 km) 46m:18s (6:35 min/km, 141 bpm)

29/11

duurloop 9 km, daarna met groep 2x 1000 m (5m:00s en 5m:01s), 100 m herstel; totaal 11,37 km in 1u:05m:04s (5:43 min/km, 151 bpm)

01/12

2x 5 km (30:33, 29:38), gevolgd door 1 km wandelen, ruim 1 km uitlopen; totaal 13,44 km in 1u:31m:10s (6:47 min/km, 138 bpm)

02/12

korte duurloop met groep, 10,91 km in 1u:08m:37s (6:17 min/km, 143 bpm)

Op donderdag 29 november liep ik eerst 9 km apart van de groep, door de woonwijk. Helaas werd ik verblind door het grootlicht van een geparkeerde auto en zag daardoor een dikke boom over het hoofd. Ik knalde er in volle vaart op en had daarna zere schouders en knokkels van de klap. De volgende keer toch maar op goed verlichte straten lopen (of een hoofdlamp opdoen). Gelukkig is het nu grotendeels over.

Ik veronderstel dat ik tot het nieuwe jaar maar even zo blijf aanmodderen met mijn training. De loopgroep is duidelijk te ambitieus voor iemand die wil terugkomen op wedstrijdniveau. Ik zou een andere groep kunnen kiezen, maar die trainen vaak dingen als heuvelsprintjes, wat mij niet geschikt lijkt voor iemand met een stijve kuit.

Aanmodderen dus.

Vort.

Het spreekwoord zegt dat een ongeluk nooit alleen komt. Dat is mij nu wel duidelijk geworden. Niet alleen heb ik wat mij overkomt als een zware verkoudheid/bronchitis gehad (en het nog steeds niet helemaal over), maar de ongemakken beginnen zich op te stapelen: een stijve schouder die mij ’s nachts wakker houdt, stijve kuit (oude blessure van vorig jaar), overgewicht. Het lijkt onbegonnen werk om hier uit te komen, maar we blijven hoop houden. Wat anders kan ik doen dan dat?

In een poging om te voorkomen dat ik deze winter (door sombere gedachten gehinderd) in gewicht aankom èn om mijn algehele fitheid te verbeteren, heb ik vorige week een Philips goLITE Blue HF3330 aangeschaft en in gebruik genomen. Ik voelde meteen een effect. Of dit effect placebo is, of iets substantieels, kan ik pas zeggen als het weer april/mei is. Tot nu toe (in de afgelopen tien jaar) waren de donkere dagen letterlijk dat: donkere dagen, met donkere gedachten.

Omdat ik geblesseerd ben, ga ik voorlopig maar weer even apart van de groep trainen. Dat is minder sociaal, wellicht, maar zoals me vorig week duidelijk werd, met de groep meetrainen, vooral met de ambitieuze doelen van mensen in mijn loopgroep, is een recept voor blessures. Luisteren naar mijn lichaam.

Zucht.

Blauw licht, maak mijn dag een zomerse dag, zodat ik tenminste de energie heb om te doen wat ik behoor te doen, en liefst nog een paar dingetjes extra.

Zonder dat lichtpuntje was ik niet eens aan dit bericht begonnen.

Alvast fijne feestdagen, beste lezer!

En als je dit leest in het nieuwe jaar: ja, ik was toentertijd echt zo somber en down.

Tja, het moest er weer eens van komen. Jaren zonder maar een teken van verkoudheid (vitamine D) en dan ineens een fikse ontsteking van de bovenste luchtwegen. Het normale leven kan doorgaan, maar hardlopen is moeilijk op dit moment. Ik krijg gewoon niet genoeg lucht.

Het startte tijdens de Bergse Havenloop, die ik in een mindere tijd liep dan ik mocht verwachten op een testloop een week eerder (2 minuten te langzaam). Ik finishte binnen de 50 minuten netto, dat wel, maar ik was compleet afgebrand. Afgelopen week ging het van kwaad tot erger en donderdag moest ik de training afbreken omdat ik geen lucht had. De trimloop afgelopen zondag heb ik wijselijk maar niet gelopen.

Uitzieken dus en hopen dat het snel over gaat.

De vorige keer dat ik schreef was ik nog vol goede moed om het huzarenstukje van vorig jaar (qua afvallen) te herhalen. Nu weet ik al dat dit niet gaat lukken. Het gewicht is nu rond de 84 kg, met nog anderhalve maand te gaan om 10 kg te verliezen. Er is slechts 2 kg af in 3 weken tijd. Ook al zou me het lukken om 10 kg af te vallen, dan zou ik waarschijnlijk zo zwak in de benen zijn, dat het me zwaar zou vallen een 15 km te lopen.

Het probleem is, denk ik, de wekelijkse clubtrainingen, die relatief snel gaan. Dat combineert slecht met veel kilometers maken. Ik begon me oververmoeid te voelen en heb het een weekje rustig aan gedaan. De trainingsfrequentie is weer terug op (circa) 5 keer, maar het aantal kilometers per week is nu onder de 60 km, wat gezien de snelheid in de training beter schijnt te zijn.

10/9 - 16/9 : 66,17 km in 7u:18m:38s (6:38 min/km, 4 trainingen)
17/9 - 23/9 : 29,92 km in 2u:51m:59s (5:45 min/km, 3 trainingen)
24/9 - 30/9 : 53,86 km in 5u:06m:34s (5:41 min/km, 6 trainingen)

Om weer in een wedstrijdritme te komen, ga ik tussen 14 oktober en 4 november ieder weekend een 10 km wedstrijd lopen, met een 15 km op 21 oktober. Ik denk dat ik momenteel tussen de 46 en 47 minuten op de 10 km kan lopen, als alles meezit.

Mijn hoop is dat ik nog 4 kg kan verliezen tot Nijmegen, wat pakweg 2 minuten afschaaft van mijn 10 km tijd, zeg maar ergens tussen de 44 en 45 minuten. Dat is niet genoeg voor een 1:05 uur op de 15 km, maar wel voor een tijd rond de 1:10 uur. Dat komt overeen met de tijd die ik op 30 oktober 2011 op de halve marathon liep (1u:42m:41s).

Tja, zaken lopen niet altijd zoals je wilt. Het is accepteren en aanpassen.

De laatste keer dat ik wat geschreven heb op deze plek is drie maanden geleden. Mijn excuses voor het lange wachten.

In de zomer heb ik het beetje laten afweten. Niet zo erg als vorig jaar, maar toch. Ik heb een kuitblessure opgelopen begin juni en ben nog steeds niet helemaal hersteld. Na pakweg 6 weken rustig aandoen en aankomen qua gewicht ben ik weer begonnen met het opbouwen naar een flinke trainingsomvang.

Er moet nog zo’n 12 kg aan lichaamsgewicht vanaf voor half november, zodat ik (hopelijk) aan mijn verwachte eindtijd van 1:05 uur op de Zevenheuvelenloop kan voldoen. Dit komt ongeveer overeen met 42 minuten op de 10 km.

In Augustus was deed ik gemiddeld 4 trainingen per week, met een wekelijkse trainingsomvang tussen de 60 en 70 km, om en nabij. In september wil ik naar 5 trainingen per week, met een trainingsomvang tussen de 80 en 90 km per week. Het doel is zowel afvallen als behoud van basissnelheid naar VO2Max.

Om te voorkomen dat ik in dezelfde val trap als vorig jaar (en begin dit jaar), wil ik een wedstrijd prikken over een “haalbare afstand” (minder dan een marathon) in de winter en vroege voorjaar, zodat de prikkel om te trainen aanwezig blijft. Als dat lukt, wil ik langzaam verder afvallen, zodat ik op niveau kan blijven trainen tot aan de zomer van 2013.

Het lange-termijnplan is nog steeds jaarlijks een marathon te lopen binnen de vier uur voor zolang dat mij nog gegeven is.

In de afgelopen weken heb ik telkens twee maal per week een clubtraining gedaan, met extra kilometers achteraf (en nu vooraf, vanwege de duisternis), plus een aantal sessies van rond de 16 km met wisselende insteek (soms langzame duurloop, dan wisselduurloop).

Deze week is dan de eerste volle week van september, waarin ik 5 trainingen per week wil uitvoeren, van 16 km of langer. Mijn rustdagen zijn woensdag en zaterdag.

Dat was het wel zo’n beetje. Ik hoop dat je nu weer “bij” bent. Als je vragen hebt, stel ze dan onder dit bericht.

Een typische Hollandse zomer weet niet wat-ie is. Het ene moment vallen de mussen van het dak, dan spoelen ze er wel af van de stortregens. Regen kan ik mee omgaan, warmte niet zo goed, dus. Ik heb wijselijk een wedstrijd op Tweede Pinkerdag in Etten-Leur laten schieten.

26/05: 4,00 km in 24m:47s (6:12 min/km, 139 bpm)
Het was gewoonweg te warm voor mij om langer door te trainen. Ik heb het maar afgebroken en ben naar huis terug gewandeld.

30/05: 10,41 km in 59m:12s (5:41 min/km, 149 bpm)
Even lekker een stukje hollen om het missen van een wedstrijd uit mijn lichaam te lopen.

31/05: Baantraining, 6,30 km in 38m:00s (6:02 min/km, 142 bpm)
Aan de snelheid werken, want zaterdag is er een 10 km wedstrijd.
15x 200 m (:53, :54, :53, :51, :52, :54, :52, :48, :48, :51, :52, :43, :51, :49, :44)

02/06: Rondje Rijen (Gilze-Rijen, NB), 10 km in 48m:18s (4:46 min/km, 159 bpm)
Lichte schoentjes aangedaan, want het was ineens een stuk koeler. In dit ideale loopweer maar weer eens even presteren. Het waren 4 rondjes van iets minder dan 2,5 km door het dorpje Rijen, ’s-avonds.
per km: 4:37, 4:45, 4:45, 4:50, 4:50, 4:50, 4:50, 4:50, 4:50, 4:43

06/06: 15,00 km in 1u:36m:15s (6:25 min/km, 138 bpm)
Blijkbaar nog niet helemaal hersteld van de 10 km in Rijen. Het voelde zwaar aan. Kan ook de modder in het bos geweest zijn. Wie zal het zeggen?

08/06: 15,00 km in 1:32m:22s (6:09 min/km, 139 bpm)
Dit liep een stuk makkelijker. Het was ook voor een groot deel op de weg, maar er zat een stuk door natuurgebied in. Naderhand nog even lekker op tempo gelopen (niet opgenomen), een stukje van 500 m of zo. Dat langzame gedoe voorkomt blessures, maar inspirerend is het niet.

Ik durf bijna geen voorspelling meer te doen wat ik ga lopen. Na het overslaan van de wedstrijd op Tweede Pinksterdag voel ik me wat schuw wat dat betreft.

Die 10 km in Rijen kan me in elk geval niet ontnomen worden. Zo snel had ik in jaren niet meer een 10 km gelopen. ’t Is nog niet genoeg basissnelheid voor een 1:05 op de 15 km, maar het is zeker een stap in de goede richting.

Bedankt voor het lezen en loop ze!