Ik ben de dag na mijn stressfractuur naar de fietsenhandel gegaan om een nieuwe stadsfiets te kopen. De oude had ik geërfd van mijn vader en was na ruim twintig jaar aan vervanging toe. Reparatie was nog mogelijk, maar het zou een jaarlijks terugkerend ritueel worden van zo’n 50 à 100 euro voor het oplappen van de oude fiets.
Gelukkig kon ik nog 100 euro terugkrijgen als inruil voor die “roestbak”, waardoor ik binnen mijn budget bleef. Nu ik tijdelijk niet kan hardlopen is fietsen een goede vervanging qua lichamelijke inspanning. Ik probeer iedere dag tussen de een en twee uur te fietsen op een behoorlijk tempo (boven de 20 km/u).
Wat ik merk is dat de pijn in de teen aan het wegtrekken is nu de belasting erop grotendeels weg is. Natuurlijk wandel ik nog wel korte stukjes, maar de lange wandeltochten zijn nu vervangen door fietstochten.
Het wachten is op pijnvrij kunnen wandelen (ook vlak na het opstaan uit bed) en in de snelheid waarin het nu hersteld zal dat geen maanden gaan duren, hoop ik.
Na pijnvrij wandelen is het niet meteen weer gaan hardlopen. Immers, de oorzaak is nog niet weg. De oorzaak is stijfheid. Van al die valpartijen in het bos was mijn enkel stijf geworden, wat oversloeg op mijn knie, en uiteindelijk resulteerde in een stressfractuur in de voet van te veel op harde ondergrond lopen.
Op de weg terug naar volledig herstel zal ik langzaam de spieren moeten aansterken en versoepelen, voorzichtig en omzichtig. Hardlopen, als ik daaraan toe ben, zal eerst op gras plaatsvinden en in korte stukjes van 30 s of zo, lettend op een soepele loopstijl.
Wedstrijden zijn voorlopig van de baan, dat spreekt voor zich. Het inschrijfgeld ben ik kwijt, ook al zou ik het inschrijfbewijs kunnen overdragen aan iemand anders. Gelukkig heb ik me alleen vooringeschreven voor het PZC Stratenloopcircuit (heden aan de gang) en de Tilburg Ten Miles (1 september 2013). Beide laat ik dus schieten.
De werkelijkheid haalt je soms in, maakt je plannen onmogelijk om te verwezenlijken. Ik maak nog geen definitieve wijzigingen aan lange-termijn plannen. Daarvoor is het nog te kort dag. Over een aantal weken kan ik beter overzien wat mogelijk is en op welke termijn. Nu nog even niet.
Bedankt voor het lezen en loop ze!