Na een week met vele trage kilometers en Garmin die daarover klaagde (niet productief), besloot ik om op zondag gratis (voor leden van Spado) mee te lopen met de Kievitloop. Start was om 10.30 uur.
Ik had geen hoge verwachtingen. De dag ervoor had ik een wat snellere training gedaan en daarvan was ik nog niet hersteld. In die zaterdag-training leek 6 min/km nogal aan de rappe kant, zelfs voor twee van de twaalf kilometer. Verder had ik me voorgenomen om niet op mijn klokje te kijken, alleen op de klok bij de doorkomst en finish.
Mijn start was best wel achteraan en natuurlijk kwam ik daardoor niet snel over de startlijn (10 s na het startsignaal). Het voelde wel goed om weer tussen zoveel mensen te lopen. Enkelen daarvan zouden vandaag hun eerste wedstrijd lopen als afsluiting van de beginnerscursus van Spado. Er was dus veel positieve energie.
Er stond een stevig briesje, maar gelukkig vingen de bomen veel daarvan weg. Alleen het stukje op de Molenzichtweg, pakweg 1600 m lang, was het even aanpoten, ook al omdat het daar een vals plat omhoog is. Na een kilometer voelde ik aan mijn spieren dat ik te lang stilgestaan had voor de start. Mijn spieren verkrampten een beetje. Gelukkig trok dat na een paar kilometer weg.
Omdat ik achteraan vertrokken was, kon ik een inhaalrace doen. Afgezien van de twee winnaars van de 15 km en een fanatieke 10 km loper ben ik nergens ingehaald. Het punt waar ik “massaal” ingehaald werd was dus zo’n 500 m voor mijn doorkomst op de 10 km. Ik schat dat ik twee minuutjes eerder bij het 10 km punt had moeten zijn om dubbelen te voorkomen. Werk aan de winkel voor de volgende keer.
De laatste ronde waren de meeste mensen die voor me liepen al gefinisht. Ik zag er nog twee voor me lopen, met pakweg 200 m tussenruimte tussen elk van de drie lopers. De eerste kon ik makkelijk voorbij lopen in anderhalve kilometer, maar de tweede liet zich niet pakken en versnelde toen hij me zag tijdens het lusje in het bos. Ik heb het nog wel geprobeerd, maar ik moest hem laten lopen. Ik zag wel dat hij moeite moest doen en telkens zijn schouders moest ontspannen door de armen uit te zwaaien. Mijn schouders waren en bleven ontspannen. Zijn tempo varieerde nogal, zoals hij na de finish ook bevestigde. Niet dat het uitmaakte deze keer, want hij bleef me voor.
Hier zijn de cijfertjes.
- 15 km in 1u20'17" (5:21 min/km, 149 min/km)
- 1e 5 km in 26'53" (5:23 min/km), waarvan:
- … 5:36, 5:24, 5:24, 5:15, 5:15 min/km
- 2e 5 km in 25'58" (5:12 min/km), waarvan:
- … 5:15, 5:16, 5:09, 5:12, 5:06 min/km
- 3e 5 km in 26'35" (5:19 min/km), waarvan:
- … 5:22, 5:19, 5:26, 5:19, 5:10 min/km
- 0,15 km in 41" (4:28 min/km)
Na de finish waren mijn benen behoorlijk vol gelopen. Ik had qua hartslag tegen de anaërobe drempel gelopen, maar eerlijk gezegd was ik gewoon moe van alle kilometers die week, ook al waren ze veelal langzaam (8 min/km). Ik heb het er maar uitgelopen door een stukje te dribbelen en voor de rest te wandelen naar huis.