De Kermisloop Heerle is een sponsorloop voor RoPaRun team Door Dik & Dun Steenbergen en werd dit jaar al voor de 17e keer gehouden in het dorpje tussen Roosendaal en Bergen op Zoom. Het parcours is deels onverhard, wat het zwaar maakt als trimloop, een uitdaging dus. Het was mijn zevende keer en de loop was op de zevende dag van de zevende maand van het jaar. Dat is een hoop zevens; ik moest wel gaan! Ik zette verder druk op mezelf om te verschijnen door een illustratie te maken, af te drukken en op mijn hardloopshirt te spelden.
De start van de 10 km, 5 km en wandeltocht (5 km) was om 18.00 uur en ik zorgde dat ik op tijd aanwezig was voor een redelijke warming-up. Ik vertrok dus op tijd van huis met de fiets. Zo te voelen was het was best wel warm, wat een reden was voor sommigen in mijn loopgroep om verstek te laten gaan of twee uur later bij de 10 km wedstrijd in Chaam van start te gaan. Mensen doen meestal wat ze denken dat het beste voor ze is.
Ik had van te voren al uitgezocht via de Running Calculator van het Run S.M.A.R.T. Project dat ik op basis van mijn tijd in Roosendaal mocht rekenen op 49’10”, oftewel exact 4:55 min/km. Dat zou dus mijn richttempo zijn voor de eerste twee ronden van 3,3 km. In de derde ronde mocht het dan zo hard als nog kon. Voor de hand lag om op gemiddeld tempo te lopen, want ik had weinig hoop op kilometer-aanduiding onderweg op zo’n kleinschalige trimloop.
Tijdens het inlopen merkte ik al dat het behoorlijk warm was. Ik kreeg druk op de borst. Dat was voor mij een reden om niet te snel te gaan starten, zodat mijn ademhalingsspieren konden wennen aan de inspanning. Ik denk dat de hitte voor velen een reden was om dit jaar over te slaan, want veel hardlopers waren er niet. Het was allemaal kleinschaliger dan voorheen.
Nadat we afgeteld waren door de microfonist, ging ik bewust rustig van start om het juiste tempo te peilen bij deze hitte. Op gegeven moment had ik het gevonden en toen was het zelfvertrouwen terug. Het onverharde stuk maakte het zwaar genoeg om er moeite voor te doen, maar gek genoeg was dat makkelijker lopen dan de straatstenen in het dorp, vanwege mijn zwakke linker enkel. Daarom nam ik op het asfalt in de tweede en derde ronde de tijd om op adem te komen, zodat de straatstenen niet zo’n pijn deden als ik er weer overheen moest lopen. Verder was er niet zoveel over te vertellen. Alles ging zo’n beetje als vanzelf.
Mijn eindtijd was praktisch gelijk aan die in Roosendaal, 13 dagen eerder, maar nu was het wel 6 graden Celsius warmer, wat 48 s zou toevoegen aan mijn 10 km tijd in Roosendaal (nu was de tijd praktisch hetzelfde).
Ik finishte in 48’24”. Het was 26,1º C, de wind woei met 13 km/u en de relatieve luchtvochtigheid was 42%.
Het was een leuke afsluiting van de eerste helft van 2018. Ik hoop dat ik aan de tweede helft nog meer plezier zal beleven.
Oh ja, het bleek dat printerpapier niet vochtbestendig was; het scheurde aan alle kanten en ik betwijfel of iemand het gezien heeft. Ach, het was een grappig idee dat voor verbetering vatbaar is.
Bedankt voor het lezen en loop ze!