Het is zo vreselijk moeilijk om in te schatten wat je lichaam aan kan. Zo vreesde ik begin dit jaar nog dat mijn hardloopcarrière over was, omdat ik na elke training doodmoe was, ongeacht hoeveel rust ik vooraf genomen had. Ik geloof dat ik aan het eind van vorig jaar wat te voortvarend was met de voorbereiding op de halve marathon van Spijkenisse en dat ik in een neerwaartse spiraal voor over-training terecht gekomen was. Ik was gewend om 60 km per week te trainen, maar de stap naar 100 km per week heeft duidelijk meer tijd nodig dan een paar maanden, ook al steekt het trainingsschema degelijk in elkaar.
Afgelopen anderhalve week in trainingen
Zoals ik van plan was, liep ik zaterdag een week geleden van wanneer ik dit schreef een rustige lange duurloop van 90 minuten. Ieder half uur pauzeerde ik even voor een slokje drinken en het ging me makkelijk af. Echter, een dag later, op zondag viel de training me wat zwaar. Zou de vermoeidheid waarmee ik al maanden kampte weer terugkomen?
In tegenstelling tot wat ik eerder schreef, deed ik op de maandag voor de Koningsloop in Halsteren daarom maar geen herstelloop, maar maakte er een rustdag van. Ik zou kunnen stellen dat het verstand deze keer zegevierde.
Omdat ik de dag erop goed hersteld was, ging ik dinsdag hardlopend naar het parcours van de Koningsloop in Halsteren. De kortste weg was over het terrein van Psychiatrisch Ziekenhuis Vrederust, waar het makkelijk verdwalen is als je niet goed bekend bent. Zo geschiedde. Gelukkig wist ik snel de weg te vinden en kon de juiste weg vervolgen via wat later bleek het parcours te zijn naar eetgelegenheid de Schaft. Uiteraard was ik veel te vroeg (ik was een van de eersten om in te schrijven, zo niet de eerste) en ruim een uur wachten op de start leek me maar niks. Vandaar dat ik nog een stukje hardliep om de tijd door te brengen.
Over de Koningsloop zelf heb ik al geschreven. Naderhand liep ik rustig terug naar huis via een directere route dan de heenweg. Bij thuiskomst waren de benen moe van bij elkaar 18 km hardlopen die dag, waarvan 5 km op wedstrijdtempo.
Op woensdag deed ik dus maar een hersteltraining van drie kwartier op een rustig tempo. Zo kon mijn lichaam zich herstellen na een zware trainingsdag.
[instagram url=instagram.com/p/BiJ30KpjicB/ size=500]
Redelijk hersteld kon ik op donderdag met de loopgroep van Spado het bos in voor een vaartspel. Na ruim een uur hardlopen voelde ik mijn enkel opspelen en besloot om samen met twee anderen op een rustig tempo terug te gaan. Zij gingen naar de atletiekbaan en ik meteen naar huis (wel, via een omweg—ik kan het niet laten).
De pijnlijke enkel deed me besluiten om vrijdag als rustdag door te brengen, zodat ik zaterdag weer een lange duurloop kon doen. Ik besloot om wat sneller te lopen, in de aërobe hartslagzone in plaats van de hartslagzone die hoort bij een rustig (makkelijk) tempo. In vergelijking met een week eerder ging het daarom een stuk sneller en in mijn beleving was de training korter. Het was nog steeds anderhalf uur en elk half uur stopte ik even om te drinken. Mijn jarenlange ervaring zegt me dat ik deze trainingsvorm erin mag houden.
Een dag later, zondag, sloot ik aan bij de loopgroep voor een rustige duurloop van een uur. Het was een bijzondere beleving, omdat het enerzijds regende (het was al weken droog geweest) en anderzijds we elders liepen dan gebruikelijk. Het viel me op dat ik het tempo goed kon volhouden. Dat was een maand eerder met de loopgroep in het bos wel anders. Toen moest ik nog lossen, omdat het veel te snel ging voor mij. Ik kon destijds de mensen die hadden getraind voor de Rotterdam marathon simpelweg niet bijhouden.
Toekomstplannen
Omdat de snelle duurloop afgelopen zaterdag me zo goed bevallen is en het een goed compromis lijkt tussen weinig wedstrijden lopen en genoeg tempohardheid opdoen, wil ik in de weekends dat ik geen wedstrijd loop zo’n snelle duurloop van anderhalf uur gaan doen. Stilletjes hoop ik dat het iedere keer vanzelf een stukje verder gaat.
De wedstrijden waarvoor in ingeschreven heb (of zeer binnenkort ga inschrijven) zijn:
- 21 mei, Lelieloop te Etten-Leur (5 km)
- 9 juni, Nationale Lenteloop te Papendrecht (10 km)
- 24 juni, Halve van Roosendaal (10 km)
Voor Roosendaal mocht ik een verwachte eindtijd opgeven en ik koos voor 1 s sneller dan 48 minuten. Dat is pakweg 4 minuten minder dan ik nu nodig heb om 10 km af te leggen op wedstrijdtempo. Ik hoop die 10 km-tijd te verbeteren door flink aan lichaamsgewicht te verliezen. Dat is ook nodig, want ik weeg nog steeds 12 kg boven wat ik hooguit zou willen wegen (ik heb op dit moment heel duidelijk overgewicht).
Bedankt voor het lezen en loop ze!