Loopgenot

Aan het eind van het jaar komen de onvermijdelijke mijmeringen over wat komen gaat. Gezien alle bezuinigingen van de overheid zal ik in het nieuwe jaar keuzen moeten maken. Ook al zou ik lichamelijk in staat zijn om elk weekend aan een wedstrijd/trimloop deel te nemen, financieel zal dat waarschijnlijk niet meer gaan. Alle potjes waar ik tot voor kort beroep op kon doen drogen op en dat heeft gevolgen voor de deelname aan sociaal-culturele activiteiten, wat een hardloopwedstrijd is voor ambtelijk Nederland.

Ik betwijfel zelfs of ik elke maand een wedstrijd kan lopen, omdat ik niet meer kan inschrijven voor dure evenementen, anders dan een of twee per jaar. Goedkope loopjes liggen niet voor het oprapen, zeker niet als je de reiskosten erbij optelt. De toekomst is onzekerder, maar zeker niet zwarter. Het is dezelfde zon die schijnt en de uitdaging om hard te lopen is onveranderd. Wellicht dat het tijd wordt om wat minder aandacht te geven aan georganiseerde lopen (de “klassiekers”) en wat vaker de uitdaging met mezelf aan te gaan. Er zijn mogelijkheden genoeg voor sportieve uitdagingen die niks kosten en naast de deur liggen.

Dinsdag 6 december

• baantraining: 13,54 km in 1u:26m:09s (6:22 min/km), 144 bpm, 180 st/min
• gegevens op Garmin Connect
• kern: 7 series van 200, 300 en 400 m (100 m pauze, 200 m seriepauze)
  • 200, 300, 400 m in 59s, 1m:28s, 1m:58s
  • 200, 300, 400 m in 58s, 1m:34s, 2m:00s
  • 200, 300, 400, 300 m in 59s, 1m:29s, 1m:55s, 1m:28s
  • 200, 300, 400 m in 55s, 1m:28s, 1m:55s
  • 200, 300, 400 m in 56s, 1m:22s, 1m:51s
  • 200, 300, 400 m in 57s, 1m:21s, 1m:57s
  • 200, 300, 400 m in 54s, 1m:25s, 1m:52s

Tijdens het inlopen op een glibberige (bevroren) baan landde er een noodhelikopter op het binnenveld van de atletiekbaan om een verkeersslachtoffer af te voeren. Dat hadden we nog nooit meegemaakt. In plaats van te kijken (en foto’s te maken, zoals anderen deden) liep ik gewoon door. Ik kom hier om hard te lopen en mijn aandacht behoort daarop gericht te zijn. Verder ben ik niet zo iemand die zich vermaakt met het leed van een ander; ik ga nooit kijken naar een ongeluk als een spektakel, noch ben ik in het bijzonder geïnteresseerd in dergelijke sensatie.

Omdat de baan opgevroren was, liepen we op de ring rondom de atletiekbaan. Op het programma stond een intervaltraining, met 7 series van 200, 300 en 400 m. Ik sloot aan bij de langzaamste groep, die uiteraard veel wandelde tijdens de herstelpauze en daar bovenop reeds na 5 series opgaf vanwege vermoeidheid (of wellicht tijdnood, want het was al laat). De laatste twee series mocht ik dus op mezelf doen.

Ik had voorafgaand aan de training niet een flink stuk extra ingelopen, want dat lijkt niet meer zo nodig te zijn. Na zo’n 6 km kreeg ik overigens wel last van mijn enkel, wat een verbetering is ten opzichte van vorige weken (toen al na een paar kilometer). Verder was er in de derde serie wat verwarring over wat we als groep gelopen hadden in die serie. Voor de zekerheid liep ik nog mee met de groep tot de seriepauze. Ik bleek achteraf gelijk te hebben (de serie was voorbij en we hadden de afsluitende 400 m al achter de rug). Omdat ik slecht ben in tellen onder het hardlopen, vertrouwde ik maar op de anderen.

In de laatste twee series telde ik voor de zekerheid maar op twee handen; de vingers van de linkerhand voor het aantal voltooide series (na 5 beginnen bij 1, wat staat voor “5 + 1”) en de vingers van de rechterhand voor de onderdelen binnen elke serie (een vinger = 200 m, twee vingers = 200 en 300 m, drie vingers ophouden = 200, 300 en 400 m). Het enige wat ik hoefde te onthouden is tot welk 100 m punt ik moest hardlopen. Als dat voorbij het 1000 m punt was, telde ik er 8 passen (16 stappen) bij op, om te compenseren voor het feit dat het parcours korter dan een kilometer is. Ik kwam aan die 8 passen door ze te tellen tussen het startpunt en het 1000 m punt (ongeveer 30 m verder dan het startpunt). De anderen stopten in dat geval gewoon te vroeg (op het toepasselijke aangegeven 100 m punt).

Ik was wellicht een beetje te gefixeerd op cijfers om dat ook te doen. Het verschil is dat ik een weblog heb en dat ik de gegevens van mijn sporthorloge upload naar twee online diensten waar anderen mijn trainingsprestaties controleren. Smokkelen is er dus voor mij niet bij; het houdt me eerlijk, ook al moet ik mij soms in vreemde bochten wringen om dat gedaan te krijgen en word ik aangesproken op wat ik geschreven heb in mijn weblog door de mensen waarmee ik train, vooral als het lijkt dat ik wat anders doe dan wat ik schreef.

De gemiddelde tijden per afstand waren als volgt:

• 200 m in 57s (4:45 min/km)
• 300 m in 1m:27s (4:49 min/km)
• 400 m in 1m:55s (4:48 min/km)

Donderdag 8 december

• baantraining: 13,77 km in 1u:22m:29s (5:59 min/km), 141 bpm, 179 st/min
• gegevens op Garmin Connect
• kern, 5 à 7 acht 1000tjes (200 m) in:
  4:59, 4:58, 4:43, 5:02, 4:47 min/km
  4:27, 5:04, 4:56 min/km

Gelukkig was het deze keer niet zo koud als dinsdag en konden we gebruik maken van de—nu niet bevroren—baan. Ik had me voorgenomen om zoveel mogelijk bij de langzaamste groep te blijven, zodat ik minder risico liep op het verslechteren van mijn blessure. Ik liep slechts één keer aanzienlijk sneller; de overige keren alleen maar iets sneller. De groep deed tussen de 5:00 en 5:15 min over de 1000tjes, waarbij sommigen wat sneller gingen in de laatste 400 m.

Verder was er een lange pauze van de groep, waarin ik gewoon doorliep. De groep herstartte op de 200 m lijn, i.p.v. op de finish. Hierdoor moest ik in feite twee 1000tjes achter elkaar lopen, wat op zich heel goed ging (ik liep daardoor wel een 1000tje meer dan de rest).

Ik voelde niets aan mijn enkel onder het hardlopen. Pas tijdens het uitlopen voelde ik wat steken en thuis moest ik ijs op de aanhechting van mijn Achillespees leggen, maar heel ernstig voelde het allemaal niet. Dat was twee weken geleden wel anders. Toen was ik pas een paar dagen mijn enkel aan het tapen, als steun onder het hardlopen en ik was er ook nog niet zo goed in. Nu ik weet hoe ik het beste tape kan aanbrengen, namelijk na een warm voetenbad, zodat mijn voet warm is en de lijm goed op mijn huid plakt door de tape grondig te masseren.

Zaterdag 10 december

• bosloop: 8,01 km in 53m:26s (6:40 min/km), 136 bpm, 181 st/min
• gegevens op Garmin Connect
• tempo's per 1600 m:
  10:49, 10:42, 10:52, 10:40, 10:22 min/1600 m

Na al die snelheid van dinsdag en donderdag vond ik het goed om de weekomvang beperkt te houden en niet mee te gaan met de marathongroep van Spado op de zaterdagmorgen (doorgaans een duurloop van een uur en drie kwartier op een gemiddeld tempo tussen de 6:00 en 6:30 min/km). Ik trainde daarom rustig op mezelf.

Dat zou een dag later ook het geval zijn, omdat de reguliere bosloop van een uur verviel vanwege de Spado-cross op zondag. Ik voelde nog niet zo de behoefte om daarbij aanwezig te zijn als hardloper, noch om de hele zondag kwijt te zijn aan hardlopen (start lange cross om 14.30 uur). Anders dan bij wegwedstrijden, lopen bij een cross leeftijdsgroepen en mannen/vrouwen apart, waardoor een cross-evenement rustig een paar uur in beslag kan nemen, ondanks dat de loopafstand korter dan 10 km is. Qua tijd kun je dan beter een trail lopen, omdat daar vaak, afgezien van de kidsrun, de start gezamenlijk is en de groepen zich afsplitsen door een specifieke route te nemen. Dat zou bij een cross ook kunnen, ware het niet dat er zoiets is als traditie.

Zondag 11 december

• wegloop: 14,40 km in 1u:28m:29s (6:09 min/km), 135 bpm, 184 st/min
• gegevens op Garmin Connect
• tempo's per 1600 m:
  10:19, 9:31, 9:31, 9:46, 10:09 min/1600 m
  10:24, 9:51, 8:57, 10:01 min/1600 m

Deze keer liep ik voornamelijk op de weg, zodat ik kan testen of ik volgende week kan deelnemen aan de 10 km van de Kievitloop van Spado. Het ging. Pas na zo’n 9 km begon ik enig ongemak te voelen en meer dan stijfheid werd het niet (ook niet eenmaal thuis). Ik durfde zelfs tijdens het een-na-laatste 1600tje te versnellen. Dat doe ik liever niet binnen de bebouwde kom, omdat het daar te druk is met verkeer. Op verkeersluwe wegen en gescheiden fietspaden gaat dat evenwel heel goed.

De tape die ik maandag aangebracht heb was onder het douchen na het sporten losgeraakt. Dat is langer dan daarvoor, toen de tape niet langer bleef zitten dan op de dag zelf. Vijf keer zo lang blijven zitten door even een voetenbad van 5 minuten vooraf te nemen vind ik een goede tijdsinvestering. Van de geclaimde twee weken is bij mij geen sprake. Misschien moet ik nog meer doen dan ik nu al doe, misschien veronderstelt de maker dat mensen hun huis verwarmen tot 20 graden (ik stook 18 graden overdag, ’s-nachts een paar graden koeler).

Bedankt voor het lezen en loop ze!