Loopgenot

Follow @renevanbelzen on Micro.blog.

Bedroefd

Eindelijk heeft mijn Garmin Forerunner 305 de geest gegeven. Het was onverwachts en dan ook weer niet. De kadonk-kadonk van de wasmachine is wat de laatste tekenen van leven waren. Achteloos in een plastic tas gedaan, met de gedragen sportkleding. Even achteloos de inhoud van de tas geleegd in de wasmand en vervolgens de wasmachine.

’t Is niet dat ik veel treur om het teloor gaan van dit blok-om-de-pols. Er zat al een barst in het glas en het contact van dat glas met de buitenkant van het GPS horloge was verbroken, zodat vocht op die manier naar binnen druppelde en zich condens vormde aan de binnenkant als het koud en vochtig weer was.

Om mijn pols zitten onder het hardlopen is een ruwe omgeving voor elektronica. Ik val geregeld, middenvoetlander die ik ben (haklanders zijn uiteraard in het voordeel tussen de boomwortels), en ik loop in zowat alle weersomstandigheden. De meeste sporthorloges overleven geen jaar om mijn pols. De 305 deed het dus best wel goed, met een paar jaar.

Wat doe je als je treurt om het verlies van een huisdier? Juist, je neemt een nieuw huisdier. Niet om de oude te vervangen, maar om terug te komen in de gewoonte om te zorgen voor een huisdier. Gewoonte is zo belangrijk en zo onderschat als iets “gewoons”, dat we vaak vergeten hoe zeer ons welbehagen (het idee dat we ons leven onder controle hebben) ervan af hangt.

Lopen met een GPS horloge brengt een aantal gemakken met zich mee, die je mist als het horloge stuk is. Je kunt niet meer gaan weer je wilt, maar moet je route vooraf bepalen, zodat je niet te ver gaat (of te kort). Wisseltempo’s moeten ineens weer op een stuk afgelegen fietspad heen en weer gelopen worden voor een enigszins voorspelbaar trainingseffect. Etcetera, etcetera. We hebben het niet eens over de controle die je voelt tijdens het lopen van een wedstrijd.

De volgende dag heb ik meteen een nieuwe besteld. Omdat de 305 minder beviel (niet waterdicht genoeg) en niet meer wordt geproduceerd, heb ik de 310XT besteld bij mijn lokale Run2Day winkel. Ja, duurder dan online, maar ik houd er rekening mee dat het ding ingezonden moet worden (de 305 is twee keer vervangen gedurende de garantieperiode, vanwege het wegvallen van het geluid). De winkelier kan ervoor zorgen dat het horloge sneller gerepareerd wordt, vooral als men beweerd dat tijdens de vakantieperiode het werk stil ligt. Niet tijd kwijt zijn in het heen en weer telefoneren is me het prijsverschil meer dan waard.

Als we even niet naar Apple kijken, dan heb ik tot nu toe altijd slechte ervaringen gehad met garantieverzoeken bij de importeur zelf. Meestal koop ik gewoon een nieuw product, omdat het me het gewoon niet waard is om zoveel tijd te besteden voor het krijgen van garantie. Wellicht is dat de reden dat men het zo moeilijk maakt voor de individuele klant. Voor hun is het ook niet de moeite waard om extra moeite te doen als een product kapot gaat tijdens de garantieperiode onder normaal gebruik. Wettelijk zijn importeurs en fabrikanten het verplicht, maar er staat nergens dat het een aangename ervaring voor de klant moet zijn.

Laat de winkelier maar die hoofdpijn hebben, is mijn redenering. Verder vind ik het ook fijn om mijn kleding daar te kopen, want kleding online kopen is ook niet alles. Ja, je kunt zien hoe het er uit ziet, maar bijvoorbeeld of de ritsen gemakkelijk open en dicht gaan, dat kun je alleen in de paskamer zien. Als je moe bent na een training of wedstrijd, wil je wel gemakkelijk uit de kleding kunnen en onder de douche gaan, en niet tien minuten zitten hannesen met een rits die is vastgelopen.

Zo ja, lokaal kopen is duurder, maar er is een goede reden waarom, vooral bij zoiets specifiek persoonlijk als hardloopkleding en het aanmeten van nieuwe schoenen.

Ik kijk met plezier uit naar mijn “nieuwe” Garmin Forerunner 310XT. Nog een weekje wachten. Een weekje “naakt” trainen op gevoel.

Loop ze!